Alam mo, iniisip ko na kung puwede lang sana, tanggalin na talaga kita sa buhay ko. Pero para yatang imposible 'yon. Di ko naman kayang mag-pretend pero ang dami mo na kasing nasaktan eh. Minamarginalize kita ngayon tulad nang pagmamarginalize mo ng halos lahat ng mga kakilala natin dati. Kaya ako naiinis dahil di kita matanggal sa buhay ko, gustuhin ko man ito.
- - -
At ngayon parang napepressure ako. Gusto kong gawin 'yon dahil alam kong kakayanin ko 'yon. Pero ayoko namang makasakit ng iba. Inilalagay niyo ako sa pedestal mga kaibigan at napakatinding pressure nito para sa akin. Sabi nga ni Mimi kagabi, baka ako lang yung pumipigil sa sarili ko. Nakakaloka ring kasing isipin na ang layo-layo ng bagay na ito sa kurso ko. Sayang. Plus sobrang di ako sigurado kung husto lang yung background ko upang i-engage ko ang sarili ko sa committment na ito. Diyos ko. Ewan ko ba, pero natatakot ako.
As for now, may thesis deadline at philo midterm orals sa monday at accounting long test sa tuesday. Dagdag pa rito ang org works dahil magoopening night na sa January 19! Haaay buhay... Nakakalokang isipin ang lahat ng mga bagay-bagay. Sana naman di ako maloka ano?
- - -
Gusto kong magblog tungkol sa aking 2008. Pero to-follow na lang muna siguro. Priorities. Priorities.
No comments:
Post a Comment