Ocomon talaga naman oh.
Ang busy talaga namin the past two weeks. Pero at last! Yes! Freedom! Tapos na ang tatlong long tests namin.
But then, I still have my reports. I still have loads of articles to read and understand. Oo nga pala! Babasahin ko pa ang Chronicle of a Death Foretold! I have to finish reading it by the 27tH! I still have my report in Bio and Lit. Aaa... BiolabS pa pala.
So I guess I'm not that unoccupied as I have expected earlier.
Haai buhay...
But then on Sunday, I'm going to watch the Blue Eagles play in the Araneta versus UST. Finals na nila sa UAAP! Yeah! First time kong manood sa Sunday!
Fabilioh! Halikinu na!
Tama, last Sunday kasama ko sina Ciara and Bex magsimba sa Gesu. Perteh. Nagsimba rin ang LAHAT ng Blue Eagles (Kasama na si Coach Norman Black). Halos lumuwa ang mga mata nina Bex at Cia noong nakita nila si Chr*s T*u. Grabeh... Ibang klaseng nilalang talaga 'yon... Hahaai...
Lagi ko ngang nakikita si #17 aka Chr*s T*u sa school. Every after Bio15 class, nakikita ko siyang pumapasok sa room namin (may class siya sa room namin every after my Bio class).
Wala lang...
PErteh talaga.
Nakakapagod pero ang saya!
>>>
I SHOULD'VE been happy LAST week.
But then, hindi eh.
Bakit kaya?
Bato-bato sa langit, ang tamaan, 'wag magalit.
Friday, September 22, 2006
Sunday, September 10, 2006
IYAK LANG... SIGE... IYAK PA...
My dad called me earlier. As usual, we had our hi's and hello's. But something stung me during our conversation earlier.
Pipo died last Saturday afternoon. PIPO DIED LAST SATURDAY AFTERNOON.
The wild Pipo... The cute Pipo... The caring Pipo... My Pipo...
Suffocation because of the smell of the paint in our house poisoned his respiratory system. This consequently poisoned his liver and his brain.
Shucks talaga itong anatomy and physiology. Once na maapektuhan na ang isang organ system, dinadamay na nito ang iba pang organ systems sa katawan.
And all that's left are memories... And I will cherish them forever.
Nothing can definately describe what I'm feeling right now. Maybe I''m just too melancholic that I've come to the point of being numb of this loss. I've defied the concepts of Russel and Wittgenstein. Wala na akong pakialam sa mga pinagsasabi ng mga pilosopong 'yan.
Pagbalik ko ng Davao wala na 'yung ambiance na may makulit na asong mag-aabang sa akin.
Six happy years... Well spent, pipopipz.
You've been so important to our family. (wala na akong masasabi pa.)
Your memories will last forever. Thanks for making me happy all these years.
I will miss you Pipo...
Pipo died last Saturday afternoon. PIPO DIED LAST SATURDAY AFTERNOON.
The wild Pipo... The cute Pipo... The caring Pipo... My Pipo...
Suffocation because of the smell of the paint in our house poisoned his respiratory system. This consequently poisoned his liver and his brain.
Shucks talaga itong anatomy and physiology. Once na maapektuhan na ang isang organ system, dinadamay na nito ang iba pang organ systems sa katawan.
And all that's left are memories... And I will cherish them forever.
Nothing can definately describe what I'm feeling right now. Maybe I''m just too melancholic that I've come to the point of being numb of this loss. I've defied the concepts of Russel and Wittgenstein. Wala na akong pakialam sa mga pinagsasabi ng mga pilosopong 'yan.
Pagbalik ko ng Davao wala na 'yung ambiance na may makulit na asong mag-aabang sa akin.
Six happy years... Well spent, pipopipz.
You've been so important to our family. (wala na akong masasabi pa.)
Your memories will last forever. Thanks for making me happy all these years.
Pipo Pasia
March 15, 2000 - September 9, 2006
Ang aking aso, bow.
March 15, 2000 - September 9, 2006
Ang aking aso, bow.
I will miss you Pipo...
Saturday, September 9, 2006
A POEM
This is a poem written by Dr. Jugo in Madrid in the year 1989. This has become one of my inspirations to really go on inspite of difficulties and to believe in myself.
I'm Not Afraid of the Dark; What I Cannot See Cannot Scare Me.
I Don't Fear Failure, Since It Is Not an Option, and It Will Not Happen.
But All Throughout My Life, Nothing has Scared Me More than a Life of Absolute Mediocrity...
A Life Doomed to a Dull Ordinariness.
I Am Alive, and Therefore I am Here to Excel.
...And in the End of My Days
Let Me Leap into My Grave Proud and Laughing, Ready to Face My Lord
With the Wisdom in my Heart that Never Even Once Had My Life Been Ordinary.
And I Am Prepared to Be Tired Every Day of My Life
In My Quest for Excellence.
I Don't Fear Failure, Since It Is Not an Option, and It Will Not Happen.
But All Throughout My Life, Nothing has Scared Me More than a Life of Absolute Mediocrity...
A Life Doomed to a Dull Ordinariness.
I Am Alive, and Therefore I am Here to Excel.
...And in the End of My Days
Let Me Leap into My Grave Proud and Laughing, Ready to Face My Lord
With the Wisdom in my Heart that Never Even Once Had My Life Been Ordinary.
And I Am Prepared to Be Tired Every Day of My Life
In My Quest for Excellence.
-Kai Jugo, Madrid, 1989
MAIKLI LANG ITO
I'm currently making my lab report in Bio due for submission on Monday. I still have to read dozens of chapters in 2 Bio books, answer several exercises in Math, read 2 short stories and a novel, and write an essay. Wa... Ang daming nakapila.
So, this entry will be short. It's just an update of our Monday night food tripping session and my current condition right now (that I'm obviously busy, duh).
Anyway, we had our session at Shakey's last Monday. Buti nalang sumama na si Alec at Jason. Akala namin hindi magkakasya sa budget 'yung inorder namin. Akala rin namin hindi sapat ang pagkaing inorder namin. Pero buti nalang at nagkasya... Never ako naging ganun ka-busog in four months!
Eto nga pala 'yung mga pictures last monday:
Our Shakey's adventure. Si Becky mukang model ng gatas.
At 'eto ang the best. Nagambag kami ng pera pang-ice cream! Unlimited kasi ang ice cream sa shakey's. Masaya at masaraaap!
Katakamtakam
Next week, flaming wings!
>>>
I had the taste of COLLEGE last Tues/Wed. I stayed up late until 2:30 am just to finish my feature article. I think that the next few weeks will tend to be hectic, considering the fact that there are barely two months left for the sem.
Ha... God be with me and never forsake me.
>>>
'yon na muna. Next time nalang ang iba.
God bless people.
So, this entry will be short. It's just an update of our Monday night food tripping session and my current condition right now (that I'm obviously busy, duh).
Anyway, we had our session at Shakey's last Monday. Buti nalang sumama na si Alec at Jason. Akala namin hindi magkakasya sa budget 'yung inorder namin. Akala rin namin hindi sapat ang pagkaing inorder namin. Pero buti nalang at nagkasya... Never ako naging ganun ka-busog in four months!
Eto nga pala 'yung mga pictures last monday:
Our Shakey's adventure. Si Becky mukang model ng gatas.
At 'eto ang the best. Nagambag kami ng pera pang-ice cream! Unlimited kasi ang ice cream sa shakey's. Masaya at masaraaap!
Katakamtakam
Next week, flaming wings!
>>>
I had the taste of COLLEGE last Tues/Wed. I stayed up late until 2:30 am just to finish my feature article. I think that the next few weeks will tend to be hectic, considering the fact that there are barely two months left for the sem.
Ha... God be with me and never forsake me.
>>>
'yon na muna. Next time nalang ang iba.
God bless people.
Saturday, September 2, 2006
HULING KWENTO
ANG UNA, IKALAWA, AT IKATLONG KWENTO AY NASA BABA... JUST SCROLL DOWN.
Wala lang... Gusto ko lang ibahagi sa inyong lahat itong message sa akin ni Pare regarding my entry last 08.11.06:
message niya ito sa ym:
Ate, nag-online ako sa blog mo. ang ganda ng kuha ng pic nyo ng barkada mo. nakakamiss talaga ang HS life especially sa early part ng college life but then you can over come it as you go along. just remember you are now starting to shape your future so just relax and have faith and pray for blessing and grace. below that pic nabasa ko yung tanong mo na "sinong na ang pwersa ng buhay mo" ang sagot ko dyan ay simple lang kundi KAMI na pamilya mo ang pwersa ng buhay mo at sa ngayon ay wala nang iba. in the future it will be your own family. kaya don't worry too much, di ba ang sabi ko sa iyo as long as ma-maintain mo lang ang required qpi mo masaya na kami. just pray and lagi mong tatandaan na we will always support you bcoz we love you. okidoki..... how was your mid term?
wow naman Pare! HANEP KA TALAGA! Na-touch ako dun ah...
Ang saya namang malaman na may pamilya akong nagmamahal sa akin.
Salamat Dad at Ma at CJ. I love all of you.
I'm not afraid of challenges because I believe that you'll be there.
Because of you, I learned to be in a good relationship with God.
And because of you, I have this will and strength to go on in my college life.
Salamat Pare at Mare! You're the best.
>>>
Math Midterms results coming up sa Tuesday.
Second half of Lit long test results coming up on Monday. Read Ryunosuke Akutagawa's "In a Grove."
Read Chronicles of a Death Foretold by Gabriel Garcia Marquez.
BioLab report due on Thursday.
Basahin at intindihin ang lahat ng mga tula sa moderno at postkolonyal na panahon sa Hulagpos.
Health Sem readings.
Read Bio Book... 4 chapters.
Answer all the exercises in Math.
Prepare my answers for English feature article consultation. Folio due on Sept. 6.
YES!!! KAYANG-KAYA KO 'TO!!!
Wala lang... Gusto ko lang ibahagi sa inyong lahat itong message sa akin ni Pare regarding my entry last 08.11.06:
message niya ito sa ym:
Ate, nag-online ako sa blog mo. ang ganda ng kuha ng pic nyo ng barkada mo. nakakamiss talaga ang HS life especially sa early part ng college life but then you can over come it as you go along. just remember you are now starting to shape your future so just relax and have faith and pray for blessing and grace. below that pic nabasa ko yung tanong mo na "sinong na ang pwersa ng buhay mo" ang sagot ko dyan ay simple lang kundi KAMI na pamilya mo ang pwersa ng buhay mo at sa ngayon ay wala nang iba. in the future it will be your own family. kaya don't worry too much, di ba ang sabi ko sa iyo as long as ma-maintain mo lang ang required qpi mo masaya na kami. just pray and lagi mong tatandaan na we will always support you bcoz we love you. okidoki..... how was your mid term?
wow naman Pare! HANEP KA TALAGA! Na-touch ako dun ah...
Ang saya namang malaman na may pamilya akong nagmamahal sa akin.
Salamat Dad at Ma at CJ. I love all of you.
I'm not afraid of challenges because I believe that you'll be there.
Because of you, I learned to be in a good relationship with God.
And because of you, I have this will and strength to go on in my college life.
Salamat Pare at Mare! You're the best.
>>>
Math Midterms results coming up sa Tuesday.
Second half of Lit long test results coming up on Monday. Read Ryunosuke Akutagawa's "In a Grove."
Read Chronicles of a Death Foretold by Gabriel Garcia Marquez.
BioLab report due on Thursday.
Basahin at intindihin ang lahat ng mga tula sa moderno at postkolonyal na panahon sa Hulagpos.
Health Sem readings.
Read Bio Book... 4 chapters.
Answer all the exercises in Math.
Prepare my answers for English feature article consultation. Folio due on Sept. 6.
YES!!! KAYANG-KAYA KO 'TO!!!
IKATLONG KWENTO
PARA MALAMAN NIYO ANG UNA AT IKALAWANG KWENTO KO, JUST SCROLL DOWN...
eto na ang ikatlong kwento ko.
We, the Katips peps, decided to have our FOOD TRIPPING SESSION every Monday night.
Our Ultimate goal is to dine in every restaurant here in Katipunan before our first year in college ends.
Yeah! Ang saya!!! Nagsimula kami last monday lang. Kumain kami sa World Chicken.
Masarap. Nakakabusog. Pero medyo may kamahalan.
Sama-sama kami nina Becky, Ciara, Tal, Howie, Howie's friend na soulmate ni Ciara/Bex, Miggy, at siyempre, ako.
Ok 'to kasi after 'to ng midterms namin. Pampagaan ng loob...
Kaso, pampabigat din ng loob kasi medyo may kamahalan nga.
Next Monday, sa Shakey's kami.
Sana makasama na sina Alec at Teetin.
Mga Illumina, kung sinong gustong sumama, punta kayo. Every Monday night ito. 7pm!
See you!
At ito ang end ng ikatlong kwento ko.
eto na ang ikatlong kwento ko.
We, the Katips peps, decided to have our FOOD TRIPPING SESSION every Monday night.
Our Ultimate goal is to dine in every restaurant here in Katipunan before our first year in college ends.
Yeah! Ang saya!!! Nagsimula kami last monday lang. Kumain kami sa World Chicken.
Masarap. Nakakabusog. Pero medyo may kamahalan.
Sama-sama kami nina Becky, Ciara, Tal, Howie, Howie's friend na soulmate ni Ciara/Bex, Miggy, at siyempre, ako.
Ok 'to kasi after 'to ng midterms namin. Pampagaan ng loob...
World Chicken...
Kaso, pampabigat din ng loob kasi medyo may kamahalan nga.
Next Monday, sa Shakey's kami.
Sana makasama na sina Alec at Teetin.
Mga Illumina, kung sinong gustong sumama, punta kayo. Every Monday night ito. 7pm!
See you!
At ito ang end ng ikatlong kwento ko.
IKALAWANG KWENTO
O eto na ang aking ikalawang kwento. Para malaman niyo ang unang kwento, scroll down...
Ang biolab talaga... Sa Pisay kasi, ang mga data namin dinodrawing. Pero ngayon, kelangan na jpeg images ang mga data namin. Kaya naman, good use itong cellphone ko (salamat dad!) at nakakapagtake ako ng mga pictures for my bio lab.
Dissection kami. Yahoo!!! Gusto ko sana pusa na. Kaso, frog pa raw muna kami.
Kami na naman ni Nina (pronounced as NINYA) ang partner sa frog dissection. Pinangalanan naming si Diego ang aming palaka, kahit na babae ito, in honor of Nina's boylet. In depth study kami ng frog eh... Sobrang detailed ang pagmememorize namin ng bawat muscle ng palaka. Good thing dinaanan ko na 'to noong third year kami sa Pisay. Somehow, nakatulong ito ng malaki!
Eto nga pala ang pinagdaanan ni Diego sa aming mga kamay:
Ang Pakikipagsapalaran ni Diego, ang Babaeng Palaka
Hindi maskulado ang palaka namin... Nakakainis. Hindi ko tuloy matukoy ng maayos ang muscles ng frog kung nagrereview.
Basta, don't mix the blood of the frog with formalin. Perteh ang baho ng labas niyan. Ang palaka kasi nina Pancho at TJ (my blockmates sa Bio/Biolab) eh may lacerated vein. So, umapaw ang dugo at humalo sa formalin solution. Kaya naman, after one week, wasak at durog ang mga internal organs ng palaka nila. At siyempre, sobrang baho nito. SOBRAA... the stench... AAAA!!! it HAUNTS ME.
Buti nalang, medyo may pagka-magis itong prof namin sa BioLab. Pinahawak din niya kami ng porcine heart at lungs at esophagus. Ay naku Perteh! Ngayon lang ako nakakita at nakahawak ng totoong heart at lungs at esophagus... Ibang-iba pala talaga ang lungs ng frog sa pig. 'Yung sa pig daw kasi parang sa tao na rin. Malaman kasi ang lungs ng pig, at sobrang laki pa nito! Ang sarap hawakan kasi ang lambot! ang taba!!!
Ang laki-laki rin ng porcine heart. Parang may hypertrophy yata 'yung baboy na 'yon eh. Sobra sigurong cholesterol kaya strenuous ang pagpapump ng heart niya, thus producing enlarged cardiac muscles.
Ang puso, esophagus, at baga ng baboy na mataba.
Wow naman... Naeenjoy ko talaga ang BioLab. Kaso, nakakapagod din ito. Biruin mo, 4 hours 'yan every thursday? Pero worth-it naman eh.
Baka nga sa Sept.13 eh cadaver na talaga ng tao ang titingnan namin. Sana matuloy!!! parang kinakabahan/natatakot/naeexcited ako eh. Hindi ko matukoy. Wala akong mahanap na salita that completely describes that feeling. Basta, perteh!
And speaking of BioLab, I still have a report to do. Pero, tatapusin ko muna 'to.
At 'eto ang end ng ikalawang kwento ko.
Ang biolab talaga... Sa Pisay kasi, ang mga data namin dinodrawing. Pero ngayon, kelangan na jpeg images ang mga data namin. Kaya naman, good use itong cellphone ko (salamat dad!) at nakakapagtake ako ng mga pictures for my bio lab.
Dissection kami. Yahoo!!! Gusto ko sana pusa na. Kaso, frog pa raw muna kami.
Kami na naman ni Nina (pronounced as NINYA) ang partner sa frog dissection. Pinangalanan naming si Diego ang aming palaka, kahit na babae ito, in honor of Nina's boylet. In depth study kami ng frog eh... Sobrang detailed ang pagmememorize namin ng bawat muscle ng palaka. Good thing dinaanan ko na 'to noong third year kami sa Pisay. Somehow, nakatulong ito ng malaki!
Eto nga pala ang pinagdaanan ni Diego sa aming mga kamay:
Ang Pakikipagsapalaran ni Diego, ang Babaeng Palaka
Hindi maskulado ang palaka namin... Nakakainis. Hindi ko tuloy matukoy ng maayos ang muscles ng frog kung nagrereview.
Basta, don't mix the blood of the frog with formalin. Perteh ang baho ng labas niyan. Ang palaka kasi nina Pancho at TJ (my blockmates sa Bio/Biolab) eh may lacerated vein. So, umapaw ang dugo at humalo sa formalin solution. Kaya naman, after one week, wasak at durog ang mga internal organs ng palaka nila. At siyempre, sobrang baho nito. SOBRAA... the stench... AAAA!!! it HAUNTS ME.
Buti nalang, medyo may pagka-magis itong prof namin sa BioLab. Pinahawak din niya kami ng porcine heart at lungs at esophagus. Ay naku Perteh! Ngayon lang ako nakakita at nakahawak ng totoong heart at lungs at esophagus... Ibang-iba pala talaga ang lungs ng frog sa pig. 'Yung sa pig daw kasi parang sa tao na rin. Malaman kasi ang lungs ng pig, at sobrang laki pa nito! Ang sarap hawakan kasi ang lambot! ang taba!!!
Ang laki-laki rin ng porcine heart. Parang may hypertrophy yata 'yung baboy na 'yon eh. Sobra sigurong cholesterol kaya strenuous ang pagpapump ng heart niya, thus producing enlarged cardiac muscles.
Ang puso, esophagus, at baga ng baboy na mataba.
Wow naman... Naeenjoy ko talaga ang BioLab. Kaso, nakakapagod din ito. Biruin mo, 4 hours 'yan every thursday? Pero worth-it naman eh.
Baka nga sa Sept.13 eh cadaver na talaga ng tao ang titingnan namin. Sana matuloy!!! parang kinakabahan/natatakot/naeexcited ako eh. Hindi ko matukoy. Wala akong mahanap na salita that completely describes that feeling. Basta, perteh!
And speaking of BioLab, I still have a report to do. Pero, tatapusin ko muna 'to.
At 'eto ang end ng ikalawang kwento ko.
UNANG KWENTO
Salamat!!! I can finally post another entry here in my blog.
ANG DAMI KAYANG NANGYARI AFTER ALL THESE WEEKS.
Sige, iisa-isahin ko ang mga ito.
Una sa lahat, bakit nga ba ang tagal kong nakapagupdate kahit na 24/7 'tong internet connection ko? Ang sagot diyan mga kaibigan ay masyado akong naging abala sa academics ko. Midterm/Long test week kasi 'yung nagdaang dalawang weeks, at dahil doon, hindi na muna ako nakapag-update.
Natanggap ko na ang mga advisory grades ko. Midsem grades, ika nga. Perteh... Nakukulangan ako... Nakakainis pa 'yung iba kong prof... Kulang ang batayan nila sa advisory grades. Sabi nga nina Tito Et at Kuya Jon, sinasadya raw ng mga prof na babaan ang mga advisory grades para hindi maging complacent ang mga students sa subject nila... Kaya naman mabababa 'yung mga nakuha kong grado... Huhuhuhu... =(
Dagdag pa ni Kuya Jon na tataas daw talaga ang mga grado pagdating ng final grades. Ang D mo pwede pang maging B+...
And with that in mind, I know I will achieve what my heart desires. I know I can, and I know that I will... Kaya ko 'to!!!
Oo nga pala... Hindi ako bumagsak sa Fil... pasado lang... PERO KULANG PARIN!!!
Anyway, tama na muna 'yon... Let me talk about other things.
One wednesday afternoon, pumunta kami ni Nina (pronounced as NINYA) ( ang aking friend/blockmate/laging kasama/same sched partner ) sa Moro Lorenzo Complex para hanapin si Laur (my blockmate na ka-group namin ni Nina ) na kabilang sa badminton varsity at para makahiram na rin ng mga photocopied papers sa kanya for our BioLAb. Moro Lorenzo Complex is a gymnasium sa Ateneo kung saan nagpapraktis ang Blue Eagles ng Ateneo. Malapit din 'tong gym na ito sa High School. Pagpasok namin ni Nina, nagpapraktis ang highschool basketball team. Perteh... highschool pa, kaya umalis nalang kami.
Magpapaphotocopy sana kami, kaso sirado na ang library sa highschool. Napagdesisyunan namin na mag-aral nalang sa benches ng high school para sa aming long test for the next day. As we were studying, parang may narinig akong familiar na boses sa likod ko. Pero, 'di ako lumingon kasi nga, nag-aaral ako. Tinatawag na pala ako ni Nina (dahil siya'y nasa harapan ko as in face to face kami), pero 'di ko siya pinansin. Nag-aaral nga ako eh.
Patuloy parin ang pag-uusap ng dalawang tao sa likod ko. Mga piling salita lang naman ang natatandaan ko.
Someone: "pare..."
Familiar Voice: "...oo nga eh.."
Somerone: "si neri..." "kim.."
Familiar voice: "...oo nga pare eh.."
Napagisip-isip ko na maka-showbiz yata ang pinag-uusapan ng mga taong nasa likod ko. Pero hindi ulit ako lumingon kasi nag-aaral ako.
After some time, kumuha ako ng ballpen sa bag ko. Habang kinukuha ko ito, nakita ko ang likod ng taong nasa likod ko (ang labo) using my peripheral vision. Gets?
Aba... Aba... Perteh talaga oh! Si Mikee pala. 'Yung Mikee ng Pbb! Naalala ko tuloy 'yung pinsan kong si Trisha. Patay na patay 'yon ke Mikee eh.
Sinabihan ko si Nina na nasa likod ko pala si Mikee nang pabulong. Sabi niya, kanina pa raw niyang gustong sabihin sa akin, kaso 'di ko raw siya naririnig.
Ay oi, basta. Ang pogi pala ni Mikee up-close. Matangkad. Broad shoulders. waaa...
Kaya kayo, kung gusto niyong makita si Mikee, tumambay kayo sa high school benches around 6pm at siguradong uupo siya sa likod niyo. Naghihintay kasi 'yon ng sundo eh.
Anyway, so ayun. Bumalik kami ng Moro Lorenzo Complex ni Nina. Pagpasok namin doon, aba! Nagpapraktis na ang Blue Eagles! Perteh. Ang galing ni Doug Kramer. PEro the best parin si Chris Tiu. Waaa... LAgi kong nakakasalubong si Chris Tiu sa harap ng Schmitt Hall. Waaa... ang galing talaga niyaaaa...
So ayon... Unang kwento palang 'yon.
ANG DAMI KAYANG NANGYARI AFTER ALL THESE WEEKS.
Sige, iisa-isahin ko ang mga ito.
Una sa lahat, bakit nga ba ang tagal kong nakapagupdate kahit na 24/7 'tong internet connection ko? Ang sagot diyan mga kaibigan ay masyado akong naging abala sa academics ko. Midterm/Long test week kasi 'yung nagdaang dalawang weeks, at dahil doon, hindi na muna ako nakapag-update.
Natanggap ko na ang mga advisory grades ko. Midsem grades, ika nga. Perteh... Nakukulangan ako... Nakakainis pa 'yung iba kong prof... Kulang ang batayan nila sa advisory grades. Sabi nga nina Tito Et at Kuya Jon, sinasadya raw ng mga prof na babaan ang mga advisory grades para hindi maging complacent ang mga students sa subject nila... Kaya naman mabababa 'yung mga nakuha kong grado... Huhuhuhu... =(
Dagdag pa ni Kuya Jon na tataas daw talaga ang mga grado pagdating ng final grades. Ang D mo pwede pang maging B+...
And with that in mind, I know I will achieve what my heart desires. I know I can, and I know that I will... Kaya ko 'to!!!
Oo nga pala... Hindi ako bumagsak sa Fil... pasado lang... PERO KULANG PARIN!!!
Anyway, tama na muna 'yon... Let me talk about other things.
One wednesday afternoon, pumunta kami ni Nina (pronounced as NINYA) ( ang aking friend/blockmate/laging kasama/same sched partner ) sa Moro Lorenzo Complex para hanapin si Laur (my blockmate na ka-group namin ni Nina ) na kabilang sa badminton varsity at para makahiram na rin ng mga photocopied papers sa kanya for our BioLAb. Moro Lorenzo Complex is a gymnasium sa Ateneo kung saan nagpapraktis ang Blue Eagles ng Ateneo. Malapit din 'tong gym na ito sa High School. Pagpasok namin ni Nina, nagpapraktis ang highschool basketball team. Perteh... highschool pa, kaya umalis nalang kami.
Magpapaphotocopy sana kami, kaso sirado na ang library sa highschool. Napagdesisyunan namin na mag-aral nalang sa benches ng high school para sa aming long test for the next day. As we were studying, parang may narinig akong familiar na boses sa likod ko. Pero, 'di ako lumingon kasi nga, nag-aaral ako. Tinatawag na pala ako ni Nina (dahil siya'y nasa harapan ko as in face to face kami), pero 'di ko siya pinansin. Nag-aaral nga ako eh.
Patuloy parin ang pag-uusap ng dalawang tao sa likod ko. Mga piling salita lang naman ang natatandaan ko.
Someone: "pare..."
Familiar Voice: "...oo nga eh.."
Somerone: "si neri..." "kim.."
Familiar voice: "...oo nga pare eh.."
Napagisip-isip ko na maka-showbiz yata ang pinag-uusapan ng mga taong nasa likod ko. Pero hindi ulit ako lumingon kasi nag-aaral ako.
After some time, kumuha ako ng ballpen sa bag ko. Habang kinukuha ko ito, nakita ko ang likod ng taong nasa likod ko (ang labo) using my peripheral vision. Gets?
Aba... Aba... Perteh talaga oh! Si Mikee pala. 'Yung Mikee ng Pbb! Naalala ko tuloy 'yung pinsan kong si Trisha. Patay na patay 'yon ke Mikee eh.
Sinabihan ko si Nina na nasa likod ko pala si Mikee nang pabulong. Sabi niya, kanina pa raw niyang gustong sabihin sa akin, kaso 'di ko raw siya naririnig.
Ay oi, basta. Ang pogi pala ni Mikee up-close. Matangkad. Broad shoulders. waaa...
Kaya kayo, kung gusto niyong makita si Mikee, tumambay kayo sa high school benches around 6pm at siguradong uupo siya sa likod niyo. Naghihintay kasi 'yon ng sundo eh.
Anyway, so ayun. Bumalik kami ng Moro Lorenzo Complex ni Nina. Pagpasok namin doon, aba! Nagpapraktis na ang Blue Eagles! Perteh. Ang galing ni Doug Kramer. PEro the best parin si Chris Tiu. Waaa... LAgi kong nakakasalubong si Chris Tiu sa harap ng Schmitt Hall. Waaa... ang galing talaga niyaaaa...
So ayon... Unang kwento palang 'yon.
Subscribe to:
Posts (Atom)