BACK FROM IMMERSION BUT.

kagagaling ko lang pong immersion. pero bakit po ganito?!

akala ko naman magiging SUPER SAYA ako pagbalik ko.. panay problema naman yung nag-welcome sa akin.

dapat ba talaga ako maging masaya? parang maling ideya yatang mag-online ako. wala lang mang nagsabi ng "na-miss kita!" o "kumusta ka?" panay "nagawa mo na ba ito?" o "i have a complain" o "sorry kasi ganito..."

i always try to see the glass half full. pero minsan, narerealize ko rin na may tendency talaga akong mag-break.

kailangan ko ng mahabang pasensya... lalo na sa mga panahon ngayon.

baka malapit na akong maka-period. baka lang dahil doon naiinis ako. sana nga 'yun ang dahilan kung bakit ako ganito ngayon.

* * *

on the other hand, nakaka-miss ang pamilya ko sa Bilad. Ang saya kasama ng mga Aeta.

to follow na lang siguro yung blog ko tungkol dito. kailangan ko munang harapin yung ibang mga tao. haay.

MAY NAGBABASA PALA

gumawa si daddy ng FRIENDSTER account. Nainggit na talaga siguro sa mga lola ko at mga pinsan niyang may FACEBOOK.

ang labo.. Bakit friendster pa yung ginawang account ni daddy. tsk.tsk.tsk...


+ + +

Noong high school ako, sobrang daming taong nagbabasa ng blog kong 'to. Siguro uso lang ang blogspot noon, at mahilig lang talaga akong manggago ng mga kaklase ko sa internet. Nagc-cbox pa ako dati, at laging may new update sa cbox kasi hindi marunong mag-comment 'yung mga kaklase ko. Nagpatuloy yung blog fever until first year college namin. After that, siguro na-distract lang ang marami sa multiply, facebook, plurk, twitter, etc. Nakalimutan na ang mga blogger, LJ, xanga (xanga?! ang luma!!), etc.

Kaya akala ko, wala nang nagbabasa ng blog na 'to.

Noong first year ako sa college, laging binabasa ni dad ang blog kong 'to. Miss na miss na siguro nila ako ng mga panahon noon (ngayon ok na kami sa pag-uusap namin every sunday night). Kaya panay ang pagfi-filter ko ng bawat blog entry ko. Baka ma-misinterpret ni dad. Mahirap na. Eh since sophomore ako, nawawala na sa isip ni dad 'yung tamang URL ng blog na 'to. Sabi ko sa kanya, i-search na lang niya sa Google yung pangalan ko. Baka lumabas lang 'yung link. Eh hirap din si dad sa internet (kahit nga sinasabi niyang "proficient" siya dito kasi nakakapag-online booking siya ng plane ticket ko at nakakagawa ng FRIENDSTER account. tsk). Pero sa ngayon, sa pagkakaalam ko, di na niya 'to nabibisita.

Kaya akala ko, wala na TALAGANG nagbabasa ng blog na 'to.

Late last year and earlier this year, nalaman ko na naman na meron pa palang nagbabasa ng blog na 'to. Pero ewan ko kung binabasa pa nila 'to. Pero kebs lang. Espasyo ko 'to eh. Feeling ko hindi na. Sana hindi noh.

Anyway, so ayun. Nagiging honest talaga ako sa blog na 'to. Kasi lagi kong iniisip na may kinakausap lang akong stranger o wala at all... 'Yung tipong kinakausap ko lang 'yung sarili ko. Kaya ang dali lang mag-address ng concerns dito, ang daling magreklamo, ang daling mag-type ng mga bagay na ayaw at gusto kong mangyari sa buhay ko.

Apparently, may nagbabasa pa pala ng blog na 'to. Nakakahiya na tuloy!

Hello sa'yo!

AGAIN. PARA KAY H.

so pinagpapalit mo na TALAGA ako ngayon..?

masakit. tss.

+ + +

mustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpainmustnotfeelpain

KAY H AT TUNGKOL SA IDS

So, pinagpapalit mo na ako ngayon..?

haaay... ganyan lang talaga ang buhay. tsk.

+ + +

BAKIT ko iniwan ang ID ko sa BERCH BANYO?! ()*&^%$#%^&*(

sana sana sana nandoon pa rin 'yun bukas!!!

baka di ako makatulog dahil dito... NOOO!!

LIST.

Things to do:

1. POS 100 LT on thursday, Aug 27
2. HSc 83 Proposal -- Project: Familial Dysautonomia
3. Immersion weekend in Bilad, Capas, Tarlac -- Aug 28-30
4. PMS phase 2 - Sept 1
5. PMS panel meeting - Sept 14
6. PMS EB Meetings - Aug 27 and Aug 31
7. DIBA BIDA Rehearsals - ongoing, 6-8pm everyday
8. Theo readings
10. Philo Readings
11. Thesis data gathering!!! 730am please someone wake me up!!
12. Magis Rehearsals - Sometime next week
13. Venue Meetings - Tuesday
14. Sa Tahanan ng Aking Ama meetings - Monday.
15. Eat. Rest. Sleep.

Ang dami ko pang di nailagay dito, like family shiiz, friendship shiiz, health shiiz...

Kayo na po ang bahala sa akin.

APPREHENSION IS THE WORD OF THE DAY

Apprehension. Madalas ko na 'tong sinasabi sa mga panahon ngayon. Sa klase, sa org, sa lahat na... Nakakalungkot. Nawawalan na ba ako ng tiwala sa ibang mga tao?

Hindi ko malaman kung bakit ko ba kailangang ilabas ito. Pero oo, noong natanggap ko ang message na 'yon, nakaramdam ako ng kaunting sakit. Oo, maka-qualify ko ngang masakit 'yun kasi hanggang ngayon, di ko pa rin matanggal 'yun sa isip ko. Patuloy pa ring naka-open 'to sa Preview ng laptop ko, kasabay ng pagsulyap ko rito kung ginagamit ko yung application na puwedeng tingnan ang lahat ng open windows sa laptop ko. Nakakainis isipin na oo, MERONG iba... Na ngayon, kilala ko pa. At ngayon, competitive pa.

Hindi ko rin maamin sa sarili ko kung "GO" nga ba ako o hindi. Prevention is better than cure, ika nga nila. Pero minsan kailangang masaktan ang tao para maramdaman niya mismo yung karanasan na 'yun na siyang humuhubog sa kanyang pagkatao--na mismong nagpapakatao na rin sa kanya. Ewan ko ba!

Nawawalan na ba ako ng tiwala sa'yo? Nawawalan na ba ako ng tiwala sa sarili kong di ako mahuhulog sa infinite pit of no-thingness? Baka nga ito na 'yung sinasabi ni Pao, na org-mate ko na magaling mag-Tarot card reading, na "No-Thingness" na kinatatakutan ko.

I supress the no-thingness daw.

EWAN KO BA.

Basta, apprehension is the word of the day.

Sana maging "HOPE" or "TRUST" is the word of my life.

TUMOR AND THANK YOU'S

Lagi kong nakakalimutang uminom ng gamot. 'Yon tuloy, nahihilo ako sa mga panahon na nagko-commute ako. Feeling ko may tumor na ako sa utak kaya ganito yung nararamdaman ko. Ewan ko ba. Baka kulang lang ako sa tulog.

Masaya ako ngayong araw. At nais kong magpasalamat sa Diyos dahil sa mga sumusunod:
1. Mimi, Aneka, Pam, Jen, Jerold, Janine, Mara, and Luis--dahil sa isang nakakalokang gabi. Sa uulitin! Napasaya niyo ako ng todo dahil sa mga kalokohan niyo.

2. Bianca at Say na hinintay ako bago mag-8am at sinamahan ako hanggang CCP ngayong araw. Hindi tayo naging masyadong matagumpay ngayong araw. Pero nararamdaman ko, magagawan natin 'to ng paraan.

3. Cast ko, na talagang bigay na bigay sa rehearsals. Sana mapagpabuti pa natin ito. Prologue, Epilogue, at Polishing + Tech na lang!

4. Sa dalawang taong kasama kong manood ng play. NakakatUwa kayo. Sana malaman niyo na never kayong nag-fail to make me smile.

5. Sa mga yakap at *****. Masaya? HAHA. OO!

SALAMAT LORD!

***

Then again, I pray na sana hindi ako magkasakit. Please remove the brain tumor.

ON CORY'S DEATH: IPA

The Issue and Policy Analysis Cluster’s Statement
on Cory Aquino’s Death

We, The Issue and Policy Analysis Cluster, mourn with the nation for the passing of one of the most selfless and commendable leaders ever to change the face of Philippine History – our icon for democracy, Former President Corazon C. Aquino.

President Cory lived all her life in the service of the Filipino. Upholding the values of generosity, love and faith in God, she led the Philippines in its fight for freedom and the restoration of its democratic institutions. She helped rebuild a country distraught and scarred by corruption, and regained the trust of a people fatigued by all the violence and dishonesty. Even after her term as president, she continued serving the Filipino nation through her active participation in socio-political events, as she continued to fight for the welfare of the Filipino people.

Cory will be remembered forever, for her legacy and for the values she lived by. Her spirit will continue to inspire us to serve this country and fight for a better nation.

COOR RANT #1

MINSAN lang akong mag-blog tungkol sa aking pagiging Coordinator ng ENTA. Oo, sobrang masaya maging ENTADIR. Masaya at mahirap maging Coordinator. Mahirap talaga, pero ibang klaseng saya naman ang kapalit sa tuwing nakikita kong sobrang humihiyaw sa ligaya yung mga members namin sa organisasyon.

Pero ay naku.. Haay naku.

Hindi ko inaasahang makakaencounter ako ng ganitong challenge sa pagiging coordinator ko. ito na yata so far ang pinakamatinding challenge na sinet para sa akin sa taong ito: how would you convince someone to hold on--lalong higit na nararamdaman niyang wala naman siyang kakapitan--kahit na sabihin mo ilang beses na NANDITO AKO para kapitan mo?

Lord, I'm coming humbly to you, please help me in this situation. Minsan iniisip ko wala na talaga akong magagawa. But I really have to force myself NOT TO LET GO kasi yung mere act of giving up in this situation suggests na hindi ako stable na kakapitan ng taong gusto kong kumapit pa rin nang mahigpit sa akin mga kamay. God, sobrang impossible na!

Naaalala ko yung sinabi ni Ma'am V noong 1st year HS ako... With God all things are possible. I'm not yet giving up.. NO. I'M NEVER GIVING UP. No matter how hard this may seem to be, I won't let go.

isa lang itong challenge lord.

+++

Bakit kasi inimbento ang LOVE LIFE?!