ayun. so,
sa lahat ng mga nagtext,
sa lahat ng mga nag-iwan ng mga offline messages,
sa lahat ng mga gumawa ng testi,
sa lahat ng mga tumawag,
sa lahat ng mga gumawa ng mini-message sa mga makukulay na papel,
sa lahat ng mga sumali sa "surprise,"
sa lahat ng mga sumulat ng mga mahahabang nakakaiyak na mga messages,
sa lahat ng mga nangakong magbibigay ng gift sa akin since last year na hindi ko pa natatanggap hanggang ngayon at nangako pang as SOON as possible nila ibibigay ang kanilang mga regalo sakin,
sa lahat ng mga nag-advanced/belated hpbd,
sa lahat ng mga fans ni juday,
sa lahat ng kumain ng cake,
sa lahat ng mga nag-iwan ng kanilang napaka"special" na regalo kay ate guard sa dorm,
sa lahat ng wala nang mga boses,
sa lahat ng mga lalaki sa kisses,
sa lahat ng mga bumati ng personal,
sa lahat ng mga nagprepare (nagcut, nagpaste, naglibot, everything!) ng kanilang mga regalo par
sa akin,
sa lahat ng mga di nakalimot at sa mga nakalimot na ngayo'y naalala na nila...
SALAMAT SALAMAT SALAMAT!
grabe... kung puwede ko lang ulit-ulitin ang april 28, 2008 gagawin ko.
pasensya at di ako nakapagTHANK YOU reply kaagad. wrong timing talagang mawalan ng load sa sariling birthday.
dahil kay juday, i'm suffering from cough and colds.
best greeting:
"gudmorning anak. HAPPY BIRTHDAY GEM! tsup! love, daddy, mommy, at cj"
sobrang di ako deserving mabigyan ng ganung "celebration." ang sama ko kasi pero mahal niyo pa rin ako. chos. :P
MARAMING SALAMAT!
MAHAL KO KAYO!
- - -
April 28, 2008 details to be blogged about in my next entry. I just have to deal with my two long tests first (ch151 + hsc81). Expect new blog entry by next week.
Tuesday, April 29, 2008
Monday, April 28, 2008
DANICA IS 19
Naghatinggabi na.
5 people greeted already.
I'm still hoping to be surprised later. :P
I'm really looking forward to a better year.
Happy birthday to me!
5 people greeted already.
I'm still hoping to be surprised later. :P
I'm really looking forward to a better year.
Happy birthday to me!
Sunday, April 27, 2008
ANOTHER YEAR
Ngayon ang huling araw ng pagiging-18 ko.
I need to study Biochemistry and Human Life Cycle.
Pray for me.
- - -
Excited na akong mag-October/November!!!
first time ko ito! FIRST TIME!!!
yehess!!!
I need to study Biochemistry and Human Life Cycle.
Pray for me.
- - -
Excited na akong mag-October/November!!!
first time ko ito! FIRST TIME!!!
yehess!!!
Sunday, April 13, 2008
JUNIOR YEAR STARTS NOW
The title says it all.
I have two subjects this summer: Chemistry 151 (Biochemistry), and HSc 81 (The Human Life Cycle [elective]) which would run daily. Plus, I have EB duties in the Health Sciences Society, and Deputy duties in Entablado. I also have teaching duties for HOPE daily. Plus, I have plans to be a TNT again for OrSem 2008.
Yes. I know. Busy me. OA-busy na naman ba?
No. I would make it up this semester. Quatro semesterS coming up!
THANK YOU LORD!
7:30 classes daily. Kaya ko ito. Yes PERALTA beybeh! work with me!
- - -
wow! Three entries today? Naghahabol na talaga ako ano? Sana may nagbabasa pa rin. Sana. Sana.
I have two subjects this summer: Chemistry 151 (Biochemistry), and HSc 81 (The Human Life Cycle [elective]) which would run daily. Plus, I have EB duties in the Health Sciences Society, and Deputy duties in Entablado. I also have teaching duties for HOPE daily. Plus, I have plans to be a TNT again for OrSem 2008.
Yes. I know. Busy me. OA-busy na naman ba?
No. I would make it up this semester. Quatro semesterS coming up!
THANK YOU LORD!
7:30 classes daily. Kaya ko ito. Yes PERALTA beybeh! work with me!
- - -
wow! Three entries today? Naghahabol na talaga ako ano? Sana may nagbabasa pa rin. Sana. Sana.
ON DRIVING
Yey! Sa wakas nawala na rin 'yung fear ko of driving.
During the break, I made sure that I was able to drive the car throughout the village for at least an hour. Problema ko na lang is yung parking. Tsk. Sa ngayon, nahihirapan pa rin akong magdrive ng pabaliktad---in the sense na di ko pa naviview kaagad kung saan pupunta ang kotse papalikod kung ang manibela ay iikutin ko papakanan, etc. Hindi ko pa rin naipapark ng maayos ang kotse sa garahe. 'Yun kasi ang kundisyon ni Pare. Kailangan ko munang matuto magpark bago ko puwedeng ilabas ang kotse sa village. Hay naku. Sa October na nga lang ulit.
Ay oo nga pala. Nasabi ko na dati na may driver's license na ako. Yey! Non-pro driver na ako. BUT I still have this guilty feeling inside me (until now) dahil sabihin na natin na hindi ko tinake ang "usual" procedures of acquiring a new driver's license in our region's LTO. Medical exam pa lang, passed na ako kaagad sa urine & blood test. I passed the licensing exam easily, in contrary to a lot of others who failed it a number of times. I didn't touched the steering wheel, yet I was able to pass the practical driving exam. WHY? We had contacts, and ayun. They played their part so well that it was as if I really REALLY went through all the procedures fairly, just like the others.
Wala lang. Sabi ng iba, reality iyan na kailangan mo nang tanggapin. At least I got help from them daw. I've also learned that a lot of my friends also had the same "aid" from some officers in the LTO. Kasi kung wala sila, baka hanggang ngayon wala pa rin kaming (akong) driver's license.
Pero 'yun nga. Isa kasi ako sa mga taong gusto na ang lahat ay sumusunod ng maayos sa mga itinakdang patakaran ng mga nasa posisiyon. Lumaki akong tinuruan ng "magandang asal," ng mga iba't ibang rules and regulations na dapat nating alamin at sundin. Nahulma ng mga iba't ibang theories 'yung utak kong mag-isip ng isang idealistic space where I could live in. Sa sobrang idealistic ng mga paniniwala ko, nagiging impraktikal na ako minsan. Hay tama na ito. Nawawala ako sa main point ko. Basta, 'yung concern ko lang eh 'yung fact na ang daming nangyayaring pandadaya na nagaganap even at our local level. Ako mismo dumaan sa proseso ng pandaraya sa LTO ng aming region. Kawawa naman ang mga taong naghintay ng napakatagal na panahon para lamang makuha ang kanilang mga lisensya, to think na ako--AKO na super unexperienced-can't-even-park driver ay nabigyan na KAAGAD ng lisensya. Wala pa akong restriction that I need to have my glasses on when I drive to think that I've had astigmatism since prep. Tapos, agad-agad lang nilang pinapapass ito?
Di lang sa LTO ko ito napansin. Sa DFA rin. One day, my family went to the DFA to renew our passports and para na rin gawan ng passport si kapatid. Again, we had contacts. So, instead of the usual 12-hour tambay in the DFA, we were just there for two hours. Sobrang jampacked pa ng office with people trying to get their passports. Sobrang nakakaguilty kasi halata naman na ang late naming dumating, ngunit kami pa rin yung naunang matapos. Plus, we entered the office of the head pa! Tsk. Ano ba ito? People fall in line as early as 4am outside the DFA office. Some even sleep outside the office just to have their passports at least by the afternoon. Grabeh ito.
At malamang nagaganap din ito sa iba't ibang offices, mapa-government pa man ito o private company.
Hay naku. nagBLAH na naman Ako. Pero naman oh, sorry PARE kung sinasabi ko ito. Pero mali talaga 'yung ginawa natin. OO, mas naging "hayahay" tayo sa ginawa natin that time, BUT then we have to think of the others who followed the procedure well. Kaya nga nagkakaroon ng problema ang bansa. May mga taong nagtatakda ng mga patakarang kailangang sundin ng bawat mamamayan ngunit sila mismo (at ang mga taong close sa kanila) ay ang siyang mga taong di sumusunod dito. Wala ring efficiency. Tsk.
Bata lang ako. Wala pang pangalan. Wala pang ganun kalaking imlpluwensiya sa lugar na tinitirahan ko--moreover, sa region na ito, moreover sa bansa. Wala lang ako, pero at least nag-iisip ako ng ganito.
Narealize ko lang ngayon: ang olats ko pala. I'm criticizing the things I have observed in the LTO and DFA office. Yet still, I have my license securely placed in my wallet right now. Moreover, I would not like the feeling that my license would be taken away from me, because I didn't followed the licensing procedures fairly (to think that I'm able to drive NOW, well except park of course :P). I wouldn't like the feeling that we were prevented to go outside the country because we didn't follow the procedures well. I'm afraid that those people heading those government offices would lose their jobs because they may really be the ones who are worthy of those positions at least as of now (naging sobrang mabait lang sila kaya sila nagpapasingit ng ibang tao). Hay ewan. Too serious. I miss my highschool self.
The more we get to learn about things, the more we tend to feel unsatisfaction and depression as we realize that these events widely occur in our surroundings. Children view the world as an idealistic place full of fun, joy, and Santa Claus. Once they've learned the things about life. then their idealistic world slowly degrades into that sad reality. Parang yung mall na heaven para sa atin ay isa palang napakahigpit na lugar kung saan di mo malalasap ang lahat ng sarap ng buhay sapagkat ang lahat ng ito pala ay may kapalit. Everything is commodified, ika nga.
Shatap. Nonesense na ito. Forgive me for this. Ang pangit ng coherence + grammar. Parang di ako nag gradeschool + highschool + first year! Pero the fact na nag-iisip ako ng ganito makes me feel good. Mature.
Parang may wisdom na sinend sa akin from God above. Chos!
- - -
Classes na bukas.
During the break, I made sure that I was able to drive the car throughout the village for at least an hour. Problema ko na lang is yung parking. Tsk. Sa ngayon, nahihirapan pa rin akong magdrive ng pabaliktad---in the sense na di ko pa naviview kaagad kung saan pupunta ang kotse papalikod kung ang manibela ay iikutin ko papakanan, etc. Hindi ko pa rin naipapark ng maayos ang kotse sa garahe. 'Yun kasi ang kundisyon ni Pare. Kailangan ko munang matuto magpark bago ko puwedeng ilabas ang kotse sa village. Hay naku. Sa October na nga lang ulit.
Ay oo nga pala. Nasabi ko na dati na may driver's license na ako. Yey! Non-pro driver na ako. BUT I still have this guilty feeling inside me (until now) dahil sabihin na natin na hindi ko tinake ang "usual" procedures of acquiring a new driver's license in our region's LTO. Medical exam pa lang, passed na ako kaagad sa urine & blood test. I passed the licensing exam easily, in contrary to a lot of others who failed it a number of times. I didn't touched the steering wheel, yet I was able to pass the practical driving exam. WHY? We had contacts, and ayun. They played their part so well that it was as if I really REALLY went through all the procedures fairly, just like the others.
Wala lang. Sabi ng iba, reality iyan na kailangan mo nang tanggapin. At least I got help from them daw. I've also learned that a lot of my friends also had the same "aid" from some officers in the LTO. Kasi kung wala sila, baka hanggang ngayon wala pa rin kaming (akong) driver's license.
Pero 'yun nga. Isa kasi ako sa mga taong gusto na ang lahat ay sumusunod ng maayos sa mga itinakdang patakaran ng mga nasa posisiyon. Lumaki akong tinuruan ng "magandang asal," ng mga iba't ibang rules and regulations na dapat nating alamin at sundin. Nahulma ng mga iba't ibang theories 'yung utak kong mag-isip ng isang idealistic space where I could live in. Sa sobrang idealistic ng mga paniniwala ko, nagiging impraktikal na ako minsan. Hay tama na ito. Nawawala ako sa main point ko. Basta, 'yung concern ko lang eh 'yung fact na ang daming nangyayaring pandadaya na nagaganap even at our local level. Ako mismo dumaan sa proseso ng pandaraya sa LTO ng aming region. Kawawa naman ang mga taong naghintay ng napakatagal na panahon para lamang makuha ang kanilang mga lisensya, to think na ako--AKO na super unexperienced-can't-even-park driver ay nabigyan na KAAGAD ng lisensya. Wala pa akong restriction that I need to have my glasses on when I drive to think that I've had astigmatism since prep. Tapos, agad-agad lang nilang pinapapass ito?
Di lang sa LTO ko ito napansin. Sa DFA rin. One day, my family went to the DFA to renew our passports and para na rin gawan ng passport si kapatid. Again, we had contacts. So, instead of the usual 12-hour tambay in the DFA, we were just there for two hours. Sobrang jampacked pa ng office with people trying to get their passports. Sobrang nakakaguilty kasi halata naman na ang late naming dumating, ngunit kami pa rin yung naunang matapos. Plus, we entered the office of the head pa! Tsk. Ano ba ito? People fall in line as early as 4am outside the DFA office. Some even sleep outside the office just to have their passports at least by the afternoon. Grabeh ito.
At malamang nagaganap din ito sa iba't ibang offices, mapa-government pa man ito o private company.
Hay naku. nagBLAH na naman Ako. Pero naman oh, sorry PARE kung sinasabi ko ito. Pero mali talaga 'yung ginawa natin. OO, mas naging "hayahay" tayo sa ginawa natin that time, BUT then we have to think of the others who followed the procedure well. Kaya nga nagkakaroon ng problema ang bansa. May mga taong nagtatakda ng mga patakarang kailangang sundin ng bawat mamamayan ngunit sila mismo (at ang mga taong close sa kanila) ay ang siyang mga taong di sumusunod dito. Wala ring efficiency. Tsk.
Bata lang ako. Wala pang pangalan. Wala pang ganun kalaking imlpluwensiya sa lugar na tinitirahan ko--moreover, sa region na ito, moreover sa bansa. Wala lang ako, pero at least nag-iisip ako ng ganito.
Narealize ko lang ngayon: ang olats ko pala. I'm criticizing the things I have observed in the LTO and DFA office. Yet still, I have my license securely placed in my wallet right now. Moreover, I would not like the feeling that my license would be taken away from me, because I didn't followed the licensing procedures fairly (to think that I'm able to drive NOW, well except park of course :P). I wouldn't like the feeling that we were prevented to go outside the country because we didn't follow the procedures well. I'm afraid that those people heading those government offices would lose their jobs because they may really be the ones who are worthy of those positions at least as of now (naging sobrang mabait lang sila kaya sila nagpapasingit ng ibang tao). Hay ewan. Too serious. I miss my highschool self.
The more we get to learn about things, the more we tend to feel unsatisfaction and depression as we realize that these events widely occur in our surroundings. Children view the world as an idealistic place full of fun, joy, and Santa Claus. Once they've learned the things about life. then their idealistic world slowly degrades into that sad reality. Parang yung mall na heaven para sa atin ay isa palang napakahigpit na lugar kung saan di mo malalasap ang lahat ng sarap ng buhay sapagkat ang lahat ng ito pala ay may kapalit. Everything is commodified, ika nga.
Shatap. Nonesense na ito. Forgive me for this. Ang pangit ng coherence + grammar. Parang di ako nag gradeschool + highschool + first year! Pero the fact na nag-iisip ako ng ganito makes me feel good. Mature.
Parang may wisdom na sinend sa akin from God above. Chos!
- - -
Classes na bukas.
Labels:
buhay manila,
buhay sa bahay,
thoughts on
GLAD TO POST THIS
THANK YOU LORD FOR ANOTHER SEMESTER.
thank you Lord for another CHANCE.
akala ko wala na... But You are just full of SURPRISES!
Doubting You would be the biggest mistake anyone would ever make.
I've worked hard, laughed, pined, cried.
and to all the people who helped me get through this semester, THANK YOU FOR BEING IN MY LIFE.
SOBRA. *iyak*
thank you Lord for another CHANCE.
akala ko wala na... But You are just full of SURPRISES!
Doubting You would be the biggest mistake anyone would ever make.
I've worked hard, laughed, pined, cried.
and to all the people who helped me get through this semester, THANK YOU FOR BEING IN MY LIFE.
SOBRA. *iyak*
- - -
classes start tomorrow.
Quatro semesters coming up!
Tuesday, April 1, 2008
AYUN, BITTER.
DISCLAIMER: Sobrang pagrarant lang ang entry na ito. Hayaan niyo na ako. Minsan lang ito mangyari.
- - -
It all started with a certain "fear" that I've experienced as I was enlisting my subjects online last October 2007. Gahd. Ambeth Ocampo. Leland dela Cruz. ORGANIC CHEMISTRY. And then the entatext na nagproproclaim na ako na raw ang SM deputy for the production this semester. Oh God. How will I ever EVER survive this semester?
And so ayun. Sinabi ko na kay Mare at Pare na sobrang challenging ang sem ko. Honestly, natatakot akong bumaba ang grades ko. Nakakuha ako ng scholarship sa Ateneo dahil sa mga grades ko. At ang natatanging kundisyon lang ng OAA is to maintain my grades. So ayun, I already started nice and strong so far. Kaso when I started this second semester, I had this itchy feeling that 'yun nga---baka, BAKA maging loose yung grip ko sa standing na binuo ko for the past year + sem. AYokong mawala ang scholarship ko. Dahil kahit anong gawin ko, kahit na lumuhod pa ako sa harapan ng OAA at mismo kay Fr. Nebres, kapag di ko namaintain ang QPI requirement ko, goodbye scholarship na kaagad (and probably goodbye Ateneo). BUT NO! Of course hindi ko hahayaan yun ano. Like duh, ako kaya si Danica Pasia.
Ilang beses ko na ring naexperience yung magkaroon ng sobrang mabababang scores sa exam. Grade school struggle na ako sa reading (takte kang reading ka. tsk.). Highschool pa lang sobrang pinatikim na ako ng 2/30 sa Physics 3. Sa lahat ng mga math na tinake ko noong highschool, sobrang ang bababa ng mga nakukuha ko sa quarterly exams (quizzes lang ang pambawi ko). Nagstruggle ako sa English (kaya nagtataka ako HANGGANG NGAYON kung bakit sa akin binigay ang "proficiency" award for english, at HANGGANG NGAYON, i feel that I DON'T REALLY DESERVE IT). Pero sa bawat end ng mgan quarters na pinagdaanan ko, lagi akong nakakatanggap ng award/recognition. Hindi ko masasabing namaintain/napataas ko ang mga averages ko every quarter (kasi wala talagang trend at all). Pero yung katotohanan na may nakukuha ako every end of the quarter is the thing na sobrang naeexperience ko all my life--well at least, up to now (and hopefully in the future na rin! Lord sana).
Kaso iba ang feeling ngayong college. OO. inaamin ko ang hirap ng college. So basically binabaan ko ang expectations ko from myself. Pero ayun, nagsimula rin ako ng maganda in college. At ayun, nareach ko rin ang point na mataas na nga, at ayoko na ring bumaba. Masakit na kung bumaba pa ako kasi ang dami dami ko nang iiinvest na panahon upang ma-maintain yung qpi ko noh. So ayun, despite my OA-busy schedule this semester, inayos ko pa rin. I made it sure na nakakapagaral talaga ako ng husto. Umabot din sa point na 3am na ako natutulog at nagigising ng mga 7am for my class eh. Na-reach ko na rin ang point na 27 hours akong walang tulog (DAHIL SA STAT NA YAN). Naramdaman ko na rin yung feeling na nag-aral naman ako ng husto, pero bokya pa rin yung nakukuha ko. Naexperience ko rin yung MALI yung napag-aralan ko for a certain long test. Naexperience ko ring tumulong ng ibang tao, kaso noong ako na ang humihingi ng tulong, wala lang mang initiative na tulungan din ako ulit (bitter). Sino ba namang gustong makaramdam/makaexperience ng ganun diba? Ako, ayoko. Pero nangyari pa rin ang mga iyon.
Inaamin ko, nahirapan ako ngayong semester. Dahil siguro sa sobrang daming requirements at sa kulang na panahon dahil ginawa kong busy ang sarili ko para sa iba pang mga bagay. Yet I don't blame my other "activities" for this inexplicable lousiness that I have exemplified in my academic performance this semester. Irresponsibility lang at time-mismanagement ang nangyari sa akin this semester. At nadistract lang siguro ako. So ayun, yung takot na naramdaman ko noong online enlistment naging prominent throughout the sem. Nilalabanan ko yung takot na iyon, thinking na OO, kaya ko itong harapin at tapusin with flying colors.
Pero ano nga ba ang nangyari? All the while alam ko I'm doing well. May mga occasional na "babawi ako." Hanggang sa umabot sa mga panahon na "bumawi naman ako, kaso di lang talaga natamaan sa bulls eye." Sorry malabo. Malabo rin kasi ang pag-iisip ko nowadays. Hindi ko alma kung matutuwa ako o hindi. Of course dapat manghinayang ako sa mga sinayang kong panahon this sem. Sa totoo lang, ewan ko kung bakit ganito ang nararamdaman ko ngayon: sobrang uneasy ako sa performance ko.
Grade-conscious ba? OO. The time I felt that I wasn't in my game sobrang nabahala na ako. Ito lang ang paraan para matulungan ko somehow ang mga magulang ko sa pagpapaaral sa akin. Sa pagmemaintain lang ng grades ko sobrang dami ko nang natutulong. What more sa pagiging DL pa diba? Sobrang bonus na iyon para sa kanila. Ayoko kasing mabahala rin sila sa kalagayan ko sa college. Ang dami na ngang ginagastos para sa akin plus ganito pa ang performance ko? Please naman Danica Pasia--umayos ka naman.
Alam kong advanced ito na pagblablog about my performance this semester. Hindi pa out ang mga grades as of now. So far ang alam ko lang na grade is from DS. Honestly sad ako, pero there's a part of me na nasisiyahan sa fact na napasaya at naimpress ko somehow si Leland during the orals.
Haaay Lord. Heto na naman ako, sasabihin ko na namang "Babawi ako."
Totohanin na natin ito. Yes. OO. Quatro sems coming up.
- - -
I got my license today. I'll blog all the gate-keeping activities that happened earlier. Sobrang form of corruption na ito. Government offices talaga. Tsk. Kawawa naman ang 'Pinas.
- - -
It all started with a certain "fear" that I've experienced as I was enlisting my subjects online last October 2007. Gahd. Ambeth Ocampo. Leland dela Cruz. ORGANIC CHEMISTRY. And then the entatext na nagproproclaim na ako na raw ang SM deputy for the production this semester. Oh God. How will I ever EVER survive this semester?
And so ayun. Sinabi ko na kay Mare at Pare na sobrang challenging ang sem ko. Honestly, natatakot akong bumaba ang grades ko. Nakakuha ako ng scholarship sa Ateneo dahil sa mga grades ko. At ang natatanging kundisyon lang ng OAA is to maintain my grades. So ayun, I already started nice and strong so far. Kaso when I started this second semester, I had this itchy feeling that 'yun nga---baka, BAKA maging loose yung grip ko sa standing na binuo ko for the past year + sem. AYokong mawala ang scholarship ko. Dahil kahit anong gawin ko, kahit na lumuhod pa ako sa harapan ng OAA at mismo kay Fr. Nebres, kapag di ko namaintain ang QPI requirement ko, goodbye scholarship na kaagad (and probably goodbye Ateneo). BUT NO! Of course hindi ko hahayaan yun ano. Like duh, ako kaya si Danica Pasia.
Ilang beses ko na ring naexperience yung magkaroon ng sobrang mabababang scores sa exam. Grade school struggle na ako sa reading (takte kang reading ka. tsk.). Highschool pa lang sobrang pinatikim na ako ng 2/30 sa Physics 3. Sa lahat ng mga math na tinake ko noong highschool, sobrang ang bababa ng mga nakukuha ko sa quarterly exams (quizzes lang ang pambawi ko). Nagstruggle ako sa English (kaya nagtataka ako HANGGANG NGAYON kung bakit sa akin binigay ang "proficiency" award for english, at HANGGANG NGAYON, i feel that I DON'T REALLY DESERVE IT). Pero sa bawat end ng mgan quarters na pinagdaanan ko, lagi akong nakakatanggap ng award/recognition. Hindi ko masasabing namaintain/napataas ko ang mga averages ko every quarter (kasi wala talagang trend at all). Pero yung katotohanan na may nakukuha ako every end of the quarter is the thing na sobrang naeexperience ko all my life--well at least, up to now (and hopefully in the future na rin! Lord sana).
Kaso iba ang feeling ngayong college. OO. inaamin ko ang hirap ng college. So basically binabaan ko ang expectations ko from myself. Pero ayun, nagsimula rin ako ng maganda in college. At ayun, nareach ko rin ang point na mataas na nga, at ayoko na ring bumaba. Masakit na kung bumaba pa ako kasi ang dami dami ko nang iiinvest na panahon upang ma-maintain yung qpi ko noh. So ayun, despite my OA-busy schedule this semester, inayos ko pa rin. I made it sure na nakakapagaral talaga ako ng husto. Umabot din sa point na 3am na ako natutulog at nagigising ng mga 7am for my class eh. Na-reach ko na rin ang point na 27 hours akong walang tulog (DAHIL SA STAT NA YAN). Naramdaman ko na rin yung feeling na nag-aral naman ako ng husto, pero bokya pa rin yung nakukuha ko. Naexperience ko rin yung MALI yung napag-aralan ko for a certain long test. Naexperience ko ring tumulong ng ibang tao, kaso noong ako na ang humihingi ng tulong, wala lang mang initiative na tulungan din ako ulit (bitter). Sino ba namang gustong makaramdam/makaexperience ng ganun diba? Ako, ayoko. Pero nangyari pa rin ang mga iyon.
Inaamin ko, nahirapan ako ngayong semester. Dahil siguro sa sobrang daming requirements at sa kulang na panahon dahil ginawa kong busy ang sarili ko para sa iba pang mga bagay. Yet I don't blame my other "activities" for this inexplicable lousiness that I have exemplified in my academic performance this semester. Irresponsibility lang at time-mismanagement ang nangyari sa akin this semester. At nadistract lang siguro ako. So ayun, yung takot na naramdaman ko noong online enlistment naging prominent throughout the sem. Nilalabanan ko yung takot na iyon, thinking na OO, kaya ko itong harapin at tapusin with flying colors.
Pero ano nga ba ang nangyari? All the while alam ko I'm doing well. May mga occasional na "babawi ako." Hanggang sa umabot sa mga panahon na "bumawi naman ako, kaso di lang talaga natamaan sa bulls eye." Sorry malabo. Malabo rin kasi ang pag-iisip ko nowadays. Hindi ko alma kung matutuwa ako o hindi. Of course dapat manghinayang ako sa mga sinayang kong panahon this sem. Sa totoo lang, ewan ko kung bakit ganito ang nararamdaman ko ngayon: sobrang uneasy ako sa performance ko.
Grade-conscious ba? OO. The time I felt that I wasn't in my game sobrang nabahala na ako. Ito lang ang paraan para matulungan ko somehow ang mga magulang ko sa pagpapaaral sa akin. Sa pagmemaintain lang ng grades ko sobrang dami ko nang natutulong. What more sa pagiging DL pa diba? Sobrang bonus na iyon para sa kanila. Ayoko kasing mabahala rin sila sa kalagayan ko sa college. Ang dami na ngang ginagastos para sa akin plus ganito pa ang performance ko? Please naman Danica Pasia--umayos ka naman.
Alam kong advanced ito na pagblablog about my performance this semester. Hindi pa out ang mga grades as of now. So far ang alam ko lang na grade is from DS. Honestly sad ako, pero there's a part of me na nasisiyahan sa fact na napasaya at naimpress ko somehow si Leland during the orals.
Haaay Lord. Heto na naman ako, sasabihin ko na namang "Babawi ako."
Totohanin na natin ito. Yes. OO. Quatro sems coming up.
- - -
I got my license today. I'll blog all the gate-keeping activities that happened earlier. Sobrang form of corruption na ito. Government offices talaga. Tsk. Kawawa naman ang 'Pinas.
Subscribe to:
Posts (Atom)