Finally... Tapos na rin ako sa practical exam ng Comsci ngayon (CMOS set-up). Hindi pala ako ganun ka-"bobo" sa mga practical exam. Kulang lang talaga ng praktis.
Perfect attendance kami kanina. Section lang talaga namin (NEUTRON) ang PA kanina sa flag. Salamat, at pinatnubayan kami ng Diyos.
The gods were on our side... Heheheh...
>>>
Kadayawan dito sa Davao last week. Ang daming artista. Concerts sa NCCC Mall, sa PTA grounds, sa the Venue. Lahat ng mga tao nagsipunta sa SM! Nagpapasalamat lang ako sa lahat ng taong naka-appreciate ng Kadayawan festival dito sa Davao.
>>>
Wala kaming pasok kahapon dahil kay Ninoy.
Pero, pumunta parin ako sa school! Nakisabay pa nga ako kay Ginnie (dakilang kapitbahay) eh. Pero, pinauwi kami ni Kuya Guard. Kaya 'yon, umuwi nalang ako at tinuruang magsulat si CJ.
Under kasi ang Pisay sa government. So, ala-Public school with higher standards ang drama ng Pisay.
Grabehh.. Four-day weekend! Sobra ang bonding ko with my sistah.
>>>
'Yon nalang muna. Nagsimula na naman ang aming busy week dito sa Pisay.
My right eye is "shivering", sabi ni Jacques.
Nanginginig dahil kulang ako sa tulog!
Pasmado na...
>>>
Kulang ako sa Iron. Kaya, umiinom ako ng iron vitamins everyday. Kalawang talaga ang lasa... yaks...
Tuesday, August 23, 2005
Saturday, August 20, 2005
Kaninang Umaga
Perteh... Ang sarap pala talagang maging bata. Wala masyadong inaabala, at ok lang kung laging nagkakamali.
Swerte ang mga bata...
Kanina, umattend ako sa Buwan ng Wika celebration ng APO Learning Village, kung saan "nag-aaral" ang sistah kong si CJ. Ang kyu-kyut nilang lahat tingnan nang sumayaw sila ng iba't ibang nursery rhymes, "Ako'y isang Pinoy", "Tinikling", at "Ibong man may layang lumipaaaaad", etcetera.
Nakilala ko na rin angmga kaibigan ng sistah ko. Grabeh lang talaga ang mga bata, konting galaw mo lang eh, umiiyak na kaagad. Kung wala silang makuhang prize, umiiyak na.
eto ang ibang pictures mula sa adventure ko ngayong araw:
Swerte ang mga bata...
Kanina, umattend ako sa Buwan ng Wika celebration ng APO Learning Village, kung saan "nag-aaral" ang sistah kong si CJ. Ang kyu-kyut nilang lahat tingnan nang sumayaw sila ng iba't ibang nursery rhymes, "Ako'y isang Pinoy", "Tinikling", at "Ibong man may layang lumipaaaaad", etcetera.
Nakilala ko na rin angmga kaibigan ng sistah ko. Grabeh lang talaga ang mga bata, konting galaw mo lang eh, umiiyak na kaagad. Kung wala silang makuhang prize, umiiyak na.
eto ang ibang pictures mula sa adventure ko ngayong araw:
eto si CJ, nakafilipiniana
eto ang mga friends ni cj na nakilala ko rin
eto ang batang pagod na, wala nang focus ang mga mata
'yon nalang muna ngayon. may papanoorin pa ako sa tv.
sige, babush!
Friday, August 19, 2005
Salamat
Salamat at walang pasok ngayon. Salamat kay Duterte, at walang pasok ngayon!
Nakatulog ako ng mahimbing... Salamat sa Diyos!
Enjoy kahapon... Card Giving Day.
Salamat sa mga classmates ko... for making me happy.
Salamat kay Pare... May USB Cable na ako.
Salamat sa Sony Ericsson, kasi ma-eexpand na ang memory ng celpon ko.
Salamat sa photobucket at makakapost na ako ng mga pictures dito sa blog ko.
Tulad ng mga ito:
Nakatulog ako ng mahimbing... Salamat sa Diyos!
Enjoy kahapon... Card Giving Day.
Salamat sa mga classmates ko... for making me happy.
Salamat kay Pare... May USB Cable na ako.
Salamat sa Sony Ericsson, kasi ma-eexpand na ang memory ng celpon ko.
Salamat sa photobucket at makakapost na ako ng mga pictures dito sa blog ko.
Tulad ng mga ito:
si Yan at si Kbo
kaninong bibig kaya ito?
>>>
Food Chem... Sabi nila, after mong mag-take ng food chem, pwede ka nang mag-asawa.
Eto ang mga niluto namin sa food chem:
katakamtakam
at eto pa:
puto special
kulang ang mga pictures. Nawalan kasi ako ng memory. Nagkandarapa kasi sila sa pag-take ng videos. perteh.
Mamaya, mag-uupdate na naman ako. Maraming oras! Harharhar...
Friday, August 12, 2005
New template
Before you start reading, I have to warn you: this is a very long post. Kung meron kang ibang mas importante pang gagawin, 'wag ka nang magpatuloy. Pero kung gusto mo maging masaya, hala, at magbasa KA!
>>>
Wow, bongga diba? bagong bago ang template. Simple lang, at ngayon, feminine. Nababasa na ang lahat ng mga pinagsusulat ko dito, at ngayon, may halong drama na!
Meron pang "I can't stop them, they keep coming back", "go away, leave me alone". Grabeh noh? pinapakita kasi ng blog ko ang buhay ko sa bahay, sa eskwelahan, at sa lipunan. Ito ang "drama" ng buhay ko... char.
Ano nga ba ang dahilan kung bakit ko binago ang aking layout? Ganito kasi yon:
Last last week, pagkatapos ng mga exams, pumunta kami sa comlab para makapagpractical exam. Habang naghihintay ako sa turn ko, sinabihan ako ni Sir Beduya na pwede daw mag-inet. Aba, free inet na, kaya pinagsamantalahan ko na ang pagkakataon. Ang mga klasmeyts ko rin, pinagsamantalahan narin ang pagkakataon. Tapos non, tiningnan ko ang aking blog, at pinakita ko rin kay Migz ang blog ko.
Perteh man 'yan si Migz oi. Good mood na sana ako noong mga oras na 'yon nang bigla niyang sinabi na "gubot" daw ang blog ko. Perteh... Nasaktan ako... Nasaktan ako to the max! (ka-OA noh?)
Kaya naman, ngayon, inayos ko na ang blog ko. Feminine na ang dating ano? Puting-puti!
Bagong template... Bagong mga drama sa buhay.
>>>
Naku naman ngayong linggong ito noh! Grabe sa pagka-over ng mga damdamin ng mga tao! Ganito na ba talaga kapag senior ka na sa high school? Ang mga tao nga ba talaga'y sobrang concerned tungkol sa love?
Naging "Love Doctor" (ang diri pakinggan) ako ng aking good friend na si Anj. As in, todo kami sa Micro Girls (MG) kung makapag advice sa kanya. With Bex and Davie, grabe ang tinira namin kay Anj. At dahil din sa aming mga meetings, narealize ko na sobra ko palang corny when it comes to talking about love. Yaks kadiri.
Lalo na 'yung concept ko about "TUBIG at COKE", nakU. Kung narinig niyo lang 'yon, baka mabaog pa kayo sa sobrang pagka-corny.
Pero happy ako kasi somehow, natulungan namin si Anj. At alam ko ngayon, matatag na ang babaeng 'yon.
>>>
Si Mare kasi last summer, binilhan ako ng Secosana na bag. Ilang beses ko 'yon ginamit sa internship ko sa BFAR, pero last monday ko lang ginamit sa school.
Mga perteh man ang mga tao sa school oi. As in, sabihin ba namang "bayot" ang bag ko. Wala na kasi akong ibang bag na pwedeng gamitin. Hindi ko pa kasi nilabhan ang iba kong bag. Eh di, 'yon nalang ginamit ko.
Feminine ang dating ng bag ko. As in, sky blue ang kulay at kadalasang ginagamit ng mga kolehiyala. NExt time, ipopost ko ang picture ng bag kong 'yon.
Kahit ano mang sabihin nila, gagamitin ko parin ang bag ko. Bayot na kung bayot, basta alam kong binigay sakin ni mare, gagamitin ko parin. Alangan noh, si mare pa, eh mahal na mahal ko 'yon!
Oist, si mare ang mama ko ha. Baka kung anong isipin ninyo.
>>>
Kanina lang, inayos namin ang HQ bulletin board. Napansin ko, may talent pala akong dumikit ng mga bears sa bulletin. Nakapasok na rin ako sa Boy's CR. Nalaman ko na mas maganda at maayos pa pala ang Girl's Cr kesa sa Boy's CR. At least sa Girl's CR, palmolive ang panghugas ng kamay. Sa Boy's CR naman, Joy dishwashing liquid.
Narealize ko rin na swerte at tama pala ang pagpili ko sa aking mga kaibigan dito sa Pisay. Akala ko kasi iiwan na nila ako dahil may ginagawa pa ako sa HQ.
Pero na-"surpirse" nalang ako kanina. Mahal pala talaga nila ako kaya naghintay silang lahat for almost 2 hours!
Mga THE FORCE. Kahit minsan may mga problema, nandito parin tayo sa isa't isa. At dahil doon, lubos akong nagpapasalamat dahil itinuri niyo akong 'di lamang kaibigan, kundi kapamilya narin. Sana matuloy ang Samal escapade natin.
>>>
Namimiss ko na ang mga kaibigan ko sa Ateneo... sobra na talaga. Bakit kasi ang busy-busy namin?!
Sa UPCAT nga, nakita ko si Francelle, pero pagka, bakit ba naman kasi 6pm na natapos? Pinauwi na kaagad ako ni Pare, kaya after ng UPCAT, umalis na ako kaagad. PErteh!
Kelan kaya kami ulit magkikita? Kung magtetake kami ng ACET? Sana...
>>>
Wala pa akong essay sa ADMU!!! Gagawin ko pa bukas. Si Ciara kasi, laging wala. Magpapatulong sana ako.
Speaking of Ciara, siya ang naging "punching bag" ko ngayong week. Punching bag kung baga, kasi naman siya lang lagi ang tinutukso ko at inaaway ko buong linggo. Kanina nga, binasa ko siya sa Boy's CR eh. Todo pa ang tukso ko sa kanya kay Luis.
Pero, kahit ganoon ako, friends parin kami. Kasi naman, sobrang bait ni Ciara. As in, friends!
Ginagantihan ko naman ang kabaitan niya sa pamamagitan ng pagiging "alarm clock" niya everytime natatakdan siya ng sakit niyang "Tulogsinensis". At least, nakakabawi ako sa kanya doon. Simple lang, pero nakakapagbag ng buhay.
Kung mababasa man ito ni Ciara, sigurado akong tatawa 'yon. Corny kasi eh.
>>>
Ang haba naman ng post na ito. Ang dami kasing nangyari eH!
>>>
Wow, bongga diba? bagong bago ang template. Simple lang, at ngayon, feminine. Nababasa na ang lahat ng mga pinagsusulat ko dito, at ngayon, may halong drama na!
Meron pang "I can't stop them, they keep coming back", "go away, leave me alone". Grabeh noh? pinapakita kasi ng blog ko ang buhay ko sa bahay, sa eskwelahan, at sa lipunan. Ito ang "drama" ng buhay ko... char.
Ano nga ba ang dahilan kung bakit ko binago ang aking layout? Ganito kasi yon:
Last last week, pagkatapos ng mga exams, pumunta kami sa comlab para makapagpractical exam. Habang naghihintay ako sa turn ko, sinabihan ako ni Sir Beduya na pwede daw mag-inet. Aba, free inet na, kaya pinagsamantalahan ko na ang pagkakataon. Ang mga klasmeyts ko rin, pinagsamantalahan narin ang pagkakataon. Tapos non, tiningnan ko ang aking blog, at pinakita ko rin kay Migz ang blog ko.
Perteh man 'yan si Migz oi. Good mood na sana ako noong mga oras na 'yon nang bigla niyang sinabi na "gubot" daw ang blog ko. Perteh... Nasaktan ako... Nasaktan ako to the max! (ka-OA noh?)
Kaya naman, ngayon, inayos ko na ang blog ko. Feminine na ang dating ano? Puting-puti!
Bagong template... Bagong mga drama sa buhay.
>>>
Naku naman ngayong linggong ito noh! Grabe sa pagka-over ng mga damdamin ng mga tao! Ganito na ba talaga kapag senior ka na sa high school? Ang mga tao nga ba talaga'y sobrang concerned tungkol sa love?
Naging "Love Doctor" (ang diri pakinggan) ako ng aking good friend na si Anj. As in, todo kami sa Micro Girls (MG) kung makapag advice sa kanya. With Bex and Davie, grabe ang tinira namin kay Anj. At dahil din sa aming mga meetings, narealize ko na sobra ko palang corny when it comes to talking about love. Yaks kadiri.
Lalo na 'yung concept ko about "TUBIG at COKE", nakU. Kung narinig niyo lang 'yon, baka mabaog pa kayo sa sobrang pagka-corny.
Pero happy ako kasi somehow, natulungan namin si Anj. At alam ko ngayon, matatag na ang babaeng 'yon.
>>>
Si Mare kasi last summer, binilhan ako ng Secosana na bag. Ilang beses ko 'yon ginamit sa internship ko sa BFAR, pero last monday ko lang ginamit sa school.
Mga perteh man ang mga tao sa school oi. As in, sabihin ba namang "bayot" ang bag ko. Wala na kasi akong ibang bag na pwedeng gamitin. Hindi ko pa kasi nilabhan ang iba kong bag. Eh di, 'yon nalang ginamit ko.
Feminine ang dating ng bag ko. As in, sky blue ang kulay at kadalasang ginagamit ng mga kolehiyala. NExt time, ipopost ko ang picture ng bag kong 'yon.
Kahit ano mang sabihin nila, gagamitin ko parin ang bag ko. Bayot na kung bayot, basta alam kong binigay sakin ni mare, gagamitin ko parin. Alangan noh, si mare pa, eh mahal na mahal ko 'yon!
Oist, si mare ang mama ko ha. Baka kung anong isipin ninyo.
>>>
Kanina lang, inayos namin ang HQ bulletin board. Napansin ko, may talent pala akong dumikit ng mga bears sa bulletin. Nakapasok na rin ako sa Boy's CR. Nalaman ko na mas maganda at maayos pa pala ang Girl's Cr kesa sa Boy's CR. At least sa Girl's CR, palmolive ang panghugas ng kamay. Sa Boy's CR naman, Joy dishwashing liquid.
Narealize ko rin na swerte at tama pala ang pagpili ko sa aking mga kaibigan dito sa Pisay. Akala ko kasi iiwan na nila ako dahil may ginagawa pa ako sa HQ.
Pero na-"surpirse" nalang ako kanina. Mahal pala talaga nila ako kaya naghintay silang lahat for almost 2 hours!
Mga THE FORCE. Kahit minsan may mga problema, nandito parin tayo sa isa't isa. At dahil doon, lubos akong nagpapasalamat dahil itinuri niyo akong 'di lamang kaibigan, kundi kapamilya narin. Sana matuloy ang Samal escapade natin.
>>>
Namimiss ko na ang mga kaibigan ko sa Ateneo... sobra na talaga. Bakit kasi ang busy-busy namin?!
Sa UPCAT nga, nakita ko si Francelle, pero pagka, bakit ba naman kasi 6pm na natapos? Pinauwi na kaagad ako ni Pare, kaya after ng UPCAT, umalis na ako kaagad. PErteh!
Kelan kaya kami ulit magkikita? Kung magtetake kami ng ACET? Sana...
>>>
Wala pa akong essay sa ADMU!!! Gagawin ko pa bukas. Si Ciara kasi, laging wala. Magpapatulong sana ako.
Speaking of Ciara, siya ang naging "punching bag" ko ngayong week. Punching bag kung baga, kasi naman siya lang lagi ang tinutukso ko at inaaway ko buong linggo. Kanina nga, binasa ko siya sa Boy's CR eh. Todo pa ang tukso ko sa kanya kay Luis.
Pero, kahit ganoon ako, friends parin kami. Kasi naman, sobrang bait ni Ciara. As in, friends!
Ginagantihan ko naman ang kabaitan niya sa pamamagitan ng pagiging "alarm clock" niya everytime natatakdan siya ng sakit niyang "Tulogsinensis". At least, nakakabawi ako sa kanya doon. Simple lang, pero nakakapagbag ng buhay.
Kung mababasa man ito ni Ciara, sigurado akong tatawa 'yon. Corny kasi eh.
>>>
Ang haba naman ng post na ito. Ang dami kasing nangyari eH!
Tuesday, August 9, 2005
UNDER CONSTRUCTION
MY BLOG IS UNDER CONSTRUCTION
nakakainis kasi si migz. sabi niya gubot daw...
perteH!!!
nakakainis kasi si migz. sabi niya gubot daw...
perteH!!!
pagmumuni-muni
Imagine two old men fighting over a sweet candy bar. You may think that these two men are acting childish, or that they don't know what to do about the situation, or that they're just crazy.
Any candy bar is not worthy of being fought over, especially between two old, life-experienced men. My god, there are lots of other candy bars arond the world. One can even find a better candy bar than that candy bar that's being fought over. Those two men are already mature, and knows well enough about how to deal with situations like that. Fighting over a piece of candy bar is a waste of time, waste of energy, and therefore, not practical.
The candy bar is like Helen of Sparta; it's not worthy of being fought over by the two old men symbolized by the two kingdoms: Troy and Mycenae (with Sparta) No matter how beautiful Helen may seem to be, she's still not worthy of being fought over in the Trojan war because of two reasons.
First, Helen is not the only woman living in the world that time. My god, if she was the only woman living in the world, then the "act" of war is understandable (at least for me). But there were in fact a lot of women living during that period. And maybe, who knows, one of them may be better than Helen.
Secondly, the act was not practical. My god, they sacrificed a lot of lives just to get Helen back. They wasted their time fighting; knowing that in the end they would still die. They could have done other alternatives to get Helen. The two kingdoms, knowing that they have their advisers, beliefs, experiences, gods, and all, could have just allowed themselves to THINK first, and compromise over the matter. And who knows? After compromising, both kingdoms could establish a deal, and therefore no one would get hurt nor die.
See? it's all about being practical. No matter how sweet and tasty a candy bar may be, it is still not worthy of being fought over--especially by two old wise and experienced men.
Kaya naman, Paris at Meneleus, MATUTO na KAYO!
>>>
TAPOS na nga ang mga exams. (pati na rin ang UPCAT!!!)
O ano? Masaya na ba kayo? Satisfied ba kayo sa mga resulta ng tests? Nakatulog na ba kayo ng mahimbing? May pinagsisisihan ba kayo? Pumasa ba kayo?
Ako? secret...
>>>
Ang sampung epekto ng sobrang exposure sa mga makabasag-ulo na mga exams:
1. Wala ka nang ibang inisip kundi ang isang item ng test na sigurado kang makakapagbagsak sa'yo.
2. Lagi mong tinatanong sa sarili mo kung bakit ang bilis ng oras habang sinasagutan mo ang physics at math exams.
3. Sa sobra-sobrang dami mga concepts na pilit mong ipinapasok sa kukote mo, untiunti itong tumatakas papalayo sa gitna ng iyong level of thinking. (ano daw?)
4. Minsan akala mo 'di ka na tao.
5. Gusto mong kumain, pero 'di pwede.
6 Hindi mo na maintindihan ang takbo ng teleseryeng inaabangan mo araw-araw.
7. Sisitahin ka ng mga titser dahil kumanta ka ng "Isang Linggong Pag-ibig" ng buong puso't kaluluwa.
8. Nahuhuli ka ng iba't ibang tao na sumasayaw ng "Dadaanin ko Nalang sa Kanta" kasama ang mga kapwa mong exposed sa makabasag-ulo na mga exams.
9. Wala ka nang pakialam kung may nagtetake pa ba ng mga exams o wala na, basta't makakanta at makasayaw ka lang.
10. At huli sa lahat, sobra ka kung tumawa kapag nakakita ng isang taga-admin na natumba dahil daw sa karma kasi pumitas ng pinagbabawal na rambutan.
>>>
Na-take ko na ang UPCAT. 'Yun ang una at huli kong pagkakataong makapagtake ng exam na 'yon. Sana naman pumasa ako sa gusto kong course. Sana kaming lahat nakapasa!
Any candy bar is not worthy of being fought over, especially between two old, life-experienced men. My god, there are lots of other candy bars arond the world. One can even find a better candy bar than that candy bar that's being fought over. Those two men are already mature, and knows well enough about how to deal with situations like that. Fighting over a piece of candy bar is a waste of time, waste of energy, and therefore, not practical.
The candy bar is like Helen of Sparta; it's not worthy of being fought over by the two old men symbolized by the two kingdoms: Troy and Mycenae (with Sparta) No matter how beautiful Helen may seem to be, she's still not worthy of being fought over in the Trojan war because of two reasons.
First, Helen is not the only woman living in the world that time. My god, if she was the only woman living in the world, then the "act" of war is understandable (at least for me). But there were in fact a lot of women living during that period. And maybe, who knows, one of them may be better than Helen.
Secondly, the act was not practical. My god, they sacrificed a lot of lives just to get Helen back. They wasted their time fighting; knowing that in the end they would still die. They could have done other alternatives to get Helen. The two kingdoms, knowing that they have their advisers, beliefs, experiences, gods, and all, could have just allowed themselves to THINK first, and compromise over the matter. And who knows? After compromising, both kingdoms could establish a deal, and therefore no one would get hurt nor die.
See? it's all about being practical. No matter how sweet and tasty a candy bar may be, it is still not worthy of being fought over--especially by two old wise and experienced men.
Kaya naman, Paris at Meneleus, MATUTO na KAYO!
>>>
TAPOS na nga ang mga exams. (pati na rin ang UPCAT!!!)
O ano? Masaya na ba kayo? Satisfied ba kayo sa mga resulta ng tests? Nakatulog na ba kayo ng mahimbing? May pinagsisisihan ba kayo? Pumasa ba kayo?
Ako? secret...
>>>
Ang sampung epekto ng sobrang exposure sa mga makabasag-ulo na mga exams:
1. Wala ka nang ibang inisip kundi ang isang item ng test na sigurado kang makakapagbagsak sa'yo.
2. Lagi mong tinatanong sa sarili mo kung bakit ang bilis ng oras habang sinasagutan mo ang physics at math exams.
3. Sa sobra-sobrang dami mga concepts na pilit mong ipinapasok sa kukote mo, untiunti itong tumatakas papalayo sa gitna ng iyong level of thinking. (ano daw?)
4. Minsan akala mo 'di ka na tao.
5. Gusto mong kumain, pero 'di pwede.
6 Hindi mo na maintindihan ang takbo ng teleseryeng inaabangan mo araw-araw.
7. Sisitahin ka ng mga titser dahil kumanta ka ng "Isang Linggong Pag-ibig" ng buong puso't kaluluwa.
8. Nahuhuli ka ng iba't ibang tao na sumasayaw ng "Dadaanin ko Nalang sa Kanta" kasama ang mga kapwa mong exposed sa makabasag-ulo na mga exams.
9. Wala ka nang pakialam kung may nagtetake pa ba ng mga exams o wala na, basta't makakanta at makasayaw ka lang.
10. At huli sa lahat, sobra ka kung tumawa kapag nakakita ng isang taga-admin na natumba dahil daw sa karma kasi pumitas ng pinagbabawal na rambutan.
>>>
Na-take ko na ang UPCAT. 'Yun ang una at huli kong pagkakataong makapagtake ng exam na 'yon. Sana naman pumasa ako sa gusto kong course. Sana kaming lahat nakapasa!
Friday, August 5, 2005
TAPOS NA ANG EXAMS!
Na! perteh...
At last, tapos na rin ang mga exams. Katatapos lang talaga kanina. Nandito na naman ako ngayon sa comlab; naghihintay para maka-practical exam about motherboards. Katabi ko si Mitzi. Naninibago sa sg forum.
Masasabi ko talaga na mahirap ang mga exams. Nakakainis ang Physics. Kasi naman, bitin kami sa oras. Kaya tuloy, hindi ko nasagutan ang lahat.
Nakakainis...Ganyan pala ang ngangyayari kung sobra ang stina-studihan mo. Minsan nakakalimutan mo ang mga concepts na dapat talagang tandaan.
Nasobrahan... Next time, matututo na ako.
Happy at proud ako dahil hindi ako kumopya. As in, no no no.
Ok lang magkaroon ng napakababang grade basta malinis lang ang konsyensya ko. Kesa naman na sobra ang pagpuri sa akin pero nandaya naman. Mabuti na ito.
Happy ako kasi makakatulog ako ng mahimbing mamayang gabi!!!
>>>
Meron pa palang UPCAT sa saturday! Naku... Sana sulit ang mga reviews namin... Sana makapasa ako... Sana makapasa ako sa gusto kong kurso... God... Help me!!!
Busy din ako sa mga application forms ng admu at dlsu... Naku... meron pa 'yung southville ekek...
At last, tapos na rin ang mga exams. Katatapos lang talaga kanina. Nandito na naman ako ngayon sa comlab; naghihintay para maka-practical exam about motherboards. Katabi ko si Mitzi. Naninibago sa sg forum.
Masasabi ko talaga na mahirap ang mga exams. Nakakainis ang Physics. Kasi naman, bitin kami sa oras. Kaya tuloy, hindi ko nasagutan ang lahat.
Nakakainis...Ganyan pala ang ngangyayari kung sobra ang stina-studihan mo. Minsan nakakalimutan mo ang mga concepts na dapat talagang tandaan.
Nasobrahan... Next time, matututo na ako.
Happy at proud ako dahil hindi ako kumopya. As in, no no no.
Ok lang magkaroon ng napakababang grade basta malinis lang ang konsyensya ko. Kesa naman na sobra ang pagpuri sa akin pero nandaya naman. Mabuti na ito.
Happy ako kasi makakatulog ako ng mahimbing mamayang gabi!!!
>>>
Meron pa palang UPCAT sa saturday! Naku... Sana sulit ang mga reviews namin... Sana makapasa ako... Sana makapasa ako sa gusto kong kurso... God... Help me!!!
Busy din ako sa mga application forms ng admu at dlsu... Naku... meron pa 'yung southville ekek...
Subscribe to:
Posts (Atom)