Hindi pa rin tapos ang Hell
Next time na lang.
Wednesday, January 31, 2007
Friday, January 12, 2007
BREAK MUNA
I would be on blog leave for the next few weeks because of my pretty hectic schedule and the super demanding loads given to us by our dear profs.
01.17.07 - Ps15.1 Lab submission
01.18.07 - Ma17 2nd LT
01.19.07 - Lit14 QUIZ (nakakapagpabagabag!)
01.22.07 - En12 Research Paper 1st draft submission AND Ma17 MIDTERMS (Help me Lord!)
01.24.07 - Ps14.1 2nd LT
I'm really hoping that I won't lose myself after all of these.
Stress, Oh Yeah Baybeh!
Ika nga ni Alec, "For the Love of Education Mode"
So for now, DND.
God bless everyone!
01.17.07 - Ps15.1 Lab submission
01.18.07 - Ma17 2nd LT
01.19.07 - Lit14 QUIZ (nakakapagpabagabag!)
01.22.07 - En12 Research Paper 1st draft submission AND Ma17 MIDTERMS (Help me Lord!)
01.24.07 - Ps14.1 2nd LT
I'm really hoping that I won't lose myself after all of these.
Stress, Oh Yeah Baybeh!
Ika nga ni Alec, "For the Love of Education Mode"
So for now, DND.
God bless everyone!
Saturday, January 6, 2007
PASALUBONG FEST
Akala ko hindi ako makakapunta, ngunit sa awa at gabay ng Diyos, nakapunta rin ako.
What: PASALUBONG FESTIVAL
When: January 6, 2007
Where: KALAYAAN RESIDENCE HALL, UP-DILIMAN, QC.
Sa wakas at nagkitakita kaming muli ng Illumina. Bawat region ng Pilipinas ay maghahandog ng kanilang specialty sa mga bisita ng festival. For example, ang mga kalai residents na galing region 11 ay maghahandog ng DUrian at Pomelo sa sangkatauhan. Kasama sina Lec, Cia, Rae, Hubs, at iba pang mga Illumina, inikot namin ang lahat ng booth ng bawat region at kumain ng specialty nila.
Ang saya-saya. Nagkita muli kami ng mga kaibigan ko. Anj, nandito ako lagi para sa iyo. Tandaan mo 'yan, aking kaibigan! Ang sarap ng dayok. Hahaha!
NApansin ko lang ha, hayok pala talaga kami sa pictures. Hahaha! Proven 'to ng video na ito:
Hala sige! Smile lang!
Pinakilala na rin pala ako ni Dabyang sa kaniyang one and only true love.
Dabyang: How sweet it is to be loved by you...
Oo nga pala, eto ang mga pics na nakuha namin:
Kaibigan ika'y kasabay sa mga tawang tila wala nang bukas...
For more pics, just click this LINK
Ibang-iba talaga kung kasama mo ang mga high school friends mo. You're so carefree and so happy. Ibang-iba talaga ang Illumina---hinding-hindi malulupig ni mapapalitan ng kahit anumang salapi.
I LOVE ILLUMINA. Sobra pare!
What: PASALUBONG FESTIVAL
When: January 6, 2007
Where: KALAYAAN RESIDENCE HALL, UP-DILIMAN, QC.
Sa wakas at nagkitakita kaming muli ng Illumina. Bawat region ng Pilipinas ay maghahandog ng kanilang specialty sa mga bisita ng festival. For example, ang mga kalai residents na galing region 11 ay maghahandog ng DUrian at Pomelo sa sangkatauhan. Kasama sina Lec, Cia, Rae, Hubs, at iba pang mga Illumina, inikot namin ang lahat ng booth ng bawat region at kumain ng specialty nila.
Ang saya-saya. Nagkita muli kami ng mga kaibigan ko. Anj, nandito ako lagi para sa iyo. Tandaan mo 'yan, aking kaibigan! Ang sarap ng dayok. Hahaha!
NApansin ko lang ha, hayok pala talaga kami sa pictures. Hahaha! Proven 'to ng video na ito:
Hala sige! Smile lang!
Pinakilala na rin pala ako ni Dabyang sa kaniyang one and only true love.
Dabyang: How sweet it is to be loved by you...
Oo nga pala, eto ang mga pics na nakuha namin:
Kaibigan ika'y kasabay sa mga tawang tila wala nang bukas...
For more pics, just click this LINK
Ibang-iba talaga kung kasama mo ang mga high school friends mo. You're so carefree and so happy. Ibang-iba talaga ang Illumina---hinding-hindi malulupig ni mapapalitan ng kahit anumang salapi.
I LOVE ILLUMINA. Sobra pare!
PAPUTOK BEYBEH
What: WORLD PYRO OLYMPICS 2007
When: January 5, 2007, 8-11pm
Where: SM Mall of Asia, Pasay City
Biglaan lang naman ang lahat ng mga pangyayari kagabi. Inimbita ako ni Ciara na pumunta sa pyro olympics. Sumama naman ako, ngunit di ko inakala na sobrang tagal at nakakapagod 'yung biyahe patungong MOA at pabalik dito sa dorm ko.
So ayun, pumunta kami ng Kalai nina Bex at Cia para makipagkita kay Jason. Sabay-sabay kaming tatlong sumakay ng jeep patungong Taft to meet up with Hubs and Jacques. Sa loob ng MRT, tila nahilo ako sa napakaanghit na amoy na nanggagaling sa isang mama na nasa tabi ko. Sobrang anghit ng amoy ng kilikili niya. Nalanghap din yata ni Bex yung tilang nakakamatay na amoy. Buti na lamang at naroon pa sa bag ko ang lollipop na binigay sa akin ni Niña. Pagkarating sa Taft station, tila sinusupsop ko ng walang hanggan ang lollipop na iyon. Akala ko mahihimatay na ako sa sobrang sangsang ng amoy na iyon.
Nabulok kami sa kahihintay ng jeep/taxi/bus sa may Taft avenue patungong MOA. After 48 years, nakasakay na rin kami nina Bex at Hubs ng taxi. Sumunod din sina Cia, Jac, at Jay sa amin. Nakikita na namin ang napakagandang fireworks display ng Pyro Olympics habang nasa taxi pa kami. Dahil sa sobrang excitement, bumaba na kami nina Hubs at Bex sa may daan (na sobrang malayo pa sa MOA) upang mahagilap ang napakagandang fireworks display.
Ang ganda talaga. As in, sobra.
Ngunit, biglang nag-end ang show.
Nagtanong kami sa guard ng McDonalds kung kelan ulit magreresume ang fireworks display. Sabi ng guard na iyon, tapos na raw.
PERTEH. 9PM pa lang!!! TINAHAK PA NAMIN ANG 0128093172847kilometers para lang makahagilap ng 5 mins worth of fireworks display! And to think, hindi pa kami nagdidinner!!!
Namumula na ang mata ni Bex sa gutom. Kaya, kumain nalang kami.
Napagdesisyonan naming kumain na lamang sa Rai Rai Ken. Kumain kami doon ng mga isa at kalahating oras dahil honestly, sobrang bagal ng service doon. Sa sobrang kabaitan ni Jason, nasikmura pa niyang magbigay ng tip na worth 20 pesos.
10:30 na. Paglabas ng Rai Rai KEn, nakarinig ako ng mga paputok na nagpuputukan.
OMG!!! MERON PANG FIREWORKS DISPLAY!!! (perteh na guard ng McDO!)
So sumugod kami sa waiting area ng MOA. At ayun, nakita namin ang tilang 20 minutes worth of beautiful and astounding fireworks display. Eto ang excerpt: 10 minutes... Pasensya na kung mabagal mag-load.
Kung gusto niyo ng mas mabilis na video, eto ang FINALE:
So worthwile pala talaga ang adventure namin. Nakauwi na ako ng bahay ng mga around 1:10am after that bus ride. Sobrang traffic plus, ang layo pa ng Pasay sa QC!
Pero at least, I had fun being with my friends (Bex, Cia, Jay, Hubs, Jak). Ang Saya-Sayaa!!!
After 48 years, nakakita na naman ako ng fireworks, live!
YEAH!!!
When: January 5, 2007, 8-11pm
Where: SM Mall of Asia, Pasay City
Biglaan lang naman ang lahat ng mga pangyayari kagabi. Inimbita ako ni Ciara na pumunta sa pyro olympics. Sumama naman ako, ngunit di ko inakala na sobrang tagal at nakakapagod 'yung biyahe patungong MOA at pabalik dito sa dorm ko.
So ayun, pumunta kami ng Kalai nina Bex at Cia para makipagkita kay Jason. Sabay-sabay kaming tatlong sumakay ng jeep patungong Taft to meet up with Hubs and Jacques. Sa loob ng MRT, tila nahilo ako sa napakaanghit na amoy na nanggagaling sa isang mama na nasa tabi ko. Sobrang anghit ng amoy ng kilikili niya. Nalanghap din yata ni Bex yung tilang nakakamatay na amoy. Buti na lamang at naroon pa sa bag ko ang lollipop na binigay sa akin ni Niña. Pagkarating sa Taft station, tila sinusupsop ko ng walang hanggan ang lollipop na iyon. Akala ko mahihimatay na ako sa sobrang sangsang ng amoy na iyon.
Nabulok kami sa kahihintay ng jeep/taxi/bus sa may Taft avenue patungong MOA. After 48 years, nakasakay na rin kami nina Bex at Hubs ng taxi. Sumunod din sina Cia, Jac, at Jay sa amin. Nakikita na namin ang napakagandang fireworks display ng Pyro Olympics habang nasa taxi pa kami. Dahil sa sobrang excitement, bumaba na kami nina Hubs at Bex sa may daan (na sobrang malayo pa sa MOA) upang mahagilap ang napakagandang fireworks display.
Ang ganda talaga. As in, sobra.
Ngunit, biglang nag-end ang show.
Nagtanong kami sa guard ng McDonalds kung kelan ulit magreresume ang fireworks display. Sabi ng guard na iyon, tapos na raw.
PERTEH. 9PM pa lang!!! TINAHAK PA NAMIN ANG 0128093172847kilometers para lang makahagilap ng 5 mins worth of fireworks display! And to think, hindi pa kami nagdidinner!!!
Namumula na ang mata ni Bex sa gutom. Kaya, kumain nalang kami.
Napagdesisyonan naming kumain na lamang sa Rai Rai Ken. Kumain kami doon ng mga isa at kalahating oras dahil honestly, sobrang bagal ng service doon. Sa sobrang kabaitan ni Jason, nasikmura pa niyang magbigay ng tip na worth 20 pesos.
10:30 na. Paglabas ng Rai Rai KEn, nakarinig ako ng mga paputok na nagpuputukan.
OMG!!! MERON PANG FIREWORKS DISPLAY!!! (perteh na guard ng McDO!)
So sumugod kami sa waiting area ng MOA. At ayun, nakita namin ang tilang 20 minutes worth of beautiful and astounding fireworks display. Eto ang excerpt: 10 minutes... Pasensya na kung mabagal mag-load.
Kung gusto niyo ng mas mabilis na video, eto ang FINALE:
So worthwile pala talaga ang adventure namin. Nakauwi na ako ng bahay ng mga around 1:10am after that bus ride. Sobrang traffic plus, ang layo pa ng Pasay sa QC!
Pero at least, I had fun being with my friends (Bex, Cia, Jay, Hubs, Jak). Ang Saya-Sayaa!!!
After 48 years, nakakita na naman ako ng fireworks, live!
YEAH!!!
Friday, January 5, 2007
NA NAMAN!!!
Carelessness had always been my problem since birth.
Perteh. I was thisclose to getting it.
If only I looked at the given C A R E F U L L Y.
But then, I haven't. And I didn't even N-O-T-I-C-E it when I was reviewing. I had been too smug about it--inexcusable!
And then look what this attitude has got me into: a pit of absolute anxiety and regrets.
Nervousness during exams had been my problem too.
I just couldn't seem to distinguish t^3 from t^2. PERTEH. I'm just sososooo blinded by the fact that I could really do well in the test. I know I can, but this feeling of complacency that I can do it well seems to (and it does, really) be the one that drags me down.
Perteh... I could've done better.
Lesson learned. At dapat matuto na talaga ako ngayon. Di na pwede itong paulit-ulit na pagkakamali. Carelessness at its PEAK! It's going to be unforgivable if I'm going to fall for this crap again.
Sayang!!!
Perteh. I was thisclose to getting it.
If only I looked at the given C A R E F U L L Y.
But then, I haven't. And I didn't even N-O-T-I-C-E it when I was reviewing. I had been too smug about it--inexcusable!
And then look what this attitude has got me into: a pit of absolute anxiety and regrets.
Nervousness during exams had been my problem too.
I just couldn't seem to distinguish t^3 from t^2. PERTEH. I'm just sososooo blinded by the fact that I could really do well in the test. I know I can, but this feeling of complacency that I can do it well seems to (and it does, really) be the one that drags me down.
Perteh... I could've done better.
Lesson learned. At dapat matuto na talaga ako ngayon. Di na pwede itong paulit-ulit na pagkakamali. Carelessness at its PEAK! It's going to be unforgivable if I'm going to fall for this crap again.
Sayang!!!
Wednesday, January 3, 2007
SILENT WATER RUNS DEEP
Kapag ang tubig ay matining,
Ang ilog ay malalim.
You may never know for sure how deep it goes until you drown yourself into it. So don't you dare touch it nor try to swim on it if you don't want yourself to get into trouble--because it is indeed very possible for you to even die because of it.
No matter how calm and peaceful tranquil water may seem to be, it's still water--and no matter how good you swim, you can still drown in it.
So don't play with it if you're not capable enough.
Keep that in mind.
>>>
These people are those you think won’t even break a glass. But guess what? How perfect their smiles may be, these can still be deceiving. You can't even imagine how they manage to be so perfect and yet so destructive.
Silent water runs deep.
>>>
Kung bakit kasi umaasa... asa... asa... asa... asa... asa...
@#$%!$@#%@#$!!
>>>
A smile can never always assure you that everything's ok.
Ang ilog ay malalim.
You may never know for sure how deep it goes until you drown yourself into it. So don't you dare touch it nor try to swim on it if you don't want yourself to get into trouble--because it is indeed very possible for you to even die because of it.
No matter how calm and peaceful tranquil water may seem to be, it's still water--and no matter how good you swim, you can still drown in it.
So don't play with it if you're not capable enough.
Keep that in mind.
>>>
These people are those you think won’t even break a glass. But guess what? How perfect their smiles may be, these can still be deceiving. You can't even imagine how they manage to be so perfect and yet so destructive.
Silent water runs deep.
>>>
Kung bakit kasi umaasa... asa... asa... asa... asa... asa...
@#$%!$@#%@#$!!
>>>
A smile can never always assure you that everything's ok.
BELATED
Happy birthday sa aking mga nagwagwapahang mga kaibigan na nagbirthday noong nakaraang Disyembre!
Unang-una, si Joanie...
Astig.
MALIGAYANG KAARAWAN JOANIE! miss na miss na miss na miss na miss na kita!
Kay Causing...
Nakakatuwa ka Coz...
I miss you cozing... Ikaw ang natatanging "MOOO" ng buhay ko.
Kay AteREYS!
Hala, sige. Ngisi lang.
Baka nagtext na naman si Dodong! Haha! God bless you AteReys! Yakang-yaka mo ang IMed!
Si CeeJay!
Doña. Hahaha!
Pramis, hindi ko na kayo tutuksuhin ni Casas... Promise 'yan! I labyou Ceej! Yakang-yaka mo ang IMed!
At lastly, sa aking pinsan...
AAaaaSiiMM!!!
ISHANG! HAPPY HAPPY HAPPY HAAPPY BIRRTHDAY! Hinay-hinay lang sa boys! *hug*
Sana masaya kayong lahat!
Unang-una, si Joanie...
Astig.
MALIGAYANG KAARAWAN JOANIE! miss na miss na miss na miss na miss na kita!
Kay Causing...
Nakakatuwa ka Coz...
I miss you cozing... Ikaw ang natatanging "MOOO" ng buhay ko.
Kay AteREYS!
Hala, sige. Ngisi lang.
Baka nagtext na naman si Dodong! Haha! God bless you AteReys! Yakang-yaka mo ang IMed!
Si CeeJay!
Doña. Hahaha!
Pramis, hindi ko na kayo tutuksuhin ni Casas... Promise 'yan! I labyou Ceej! Yakang-yaka mo ang IMed!
At lastly, sa aking pinsan...
AAaaaSiiMM!!!
ISHANG! HAPPY HAPPY HAPPY HAAPPY BIRRTHDAY! Hinay-hinay lang sa boys! *hug*
Sana masaya kayong lahat!
Subscribe to:
Posts (Atom)