AMA, INA, ANAK

May hangganan nga ba ang pagiging kapamilya? May hangganan ba ang pagiging anak sa ama't ina?

Hindi ko na alam kung ano nga ba talaga yung gagawin namin sa ngayon. Ang controversial naman kung ibo-broadcast ko pa dito yung mga nangyayari sa amin ngayon. Ewan ko ba... Oo, apektado ako. Aaminin ko 'yun. Hindi naman ako isang manhid na tao, porke't dito ako nakatira sa Manila at nandoon silang lahat na nagkakagulo sa Davao. Naiinis ako na parang wala akong magawa. Ito na 'yung bagay na kumukulit sa isip ko araw-araw--na bakit gan'un 'yung nangyayari ngayon? Bakit maraming nasasaktan?

Siguro kung nandito pa si Papalo ngayon, di siguro kami nagkakagulo ng ganito. Nakakainis.

Masaya naman kami dati... Pero ngayon, di ko man lang namamalayang nagbabago talaga 'yung panahon. Kung kaya ko lang bumuhay at sumuporta ng pagpapalaki ng ibang tao, ginawa ko na. Pero hindi ko pa kakayanin.

Naiinis ako sa'yo. Nasisira 'yung buhay namin dahil sa'yo. Sana matauhan ka na mali--TALAGANG MALING MALI 'YUNG GINAGAWA MO! TAKTE KA! Ayokong may nasasaktan sa pamilya natin pero IKAW ANG PASIMUNO NG LAHAT NG ITO!

Akala ko we really have a very happy family... But then again, REALITY BITES.

But then again, we must maintain respect. Respect. Kahit gaano pa man siya kagago, kadugo mo pa rin siya. Respeto pa rin. Respeto.

Sana tunay pa rin 'yung respetong ipinapakita natin sa isa't isa. Hindi lang dahil KAILANGAN kitang irespeto dahil ikaw IKAW. Ang dami mong sinasaktan. Sana matauhan ka na.

Sana bumalik na 'yung taong nakilala ko mula noong bata pa ako. Hindi pa sila nawawalan ng pag-asa sa'yo, though honestly ako, medyo nawawalan na. MAGPAKATINO KA. MAY PAMILYA KANG DAPAT SUPORTAHAN, AT NAGHIHIKAHOS AT NAGHIHINGALONG MABUHAY! TAKTE!